Πολιτικό κάλεσμα (2) της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στον Αχελώο, 12-13-14 Αυγούστου 2021

ΕΝAΝΤΙA ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ» ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ AΝAΠΤΥΞΗ, ΤA ΦΡAΓΜAΤA ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ. Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ – Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

Η επαπειλούµενη άμεσα στις µέρες µας οριστική καταστροφή του ποταµού Αχελώου µέσω της λειτουργίας του φράγµατος στη Μεσοχώρα, του Υ/Η εργοστασίου και του τεχνητού ταµιευτήρα στην περιοχή του άνω ρου του, η οποία είχε µείνει ανέγγιχτη, καθώς και η εκτροπή του, σε επόµενο χρόνο, από τη φυσική λεκάνη απορροής του προς τη Θεσσαλία, θα επιφέρει επιπλέον κι ανυπολόγιστες καταστροφές τόσο στις ορεινές κοιλάδες, τα φυσικά οικοσυστήµατα και τους ανθρώπινους οικισµούς του καταποντίζοντάς τα στη λάσπη, όσο και στο ευάλωτο δέλτα των εκβολών του στο Ιόνιο όπου σχηµατίζονται µοναδικοί υδροβιότοποι.

Να σηµειώσουµε ότι για το μισό χωριό της Μεσοχώρας Τρικάλων προβλέπεται η απομάκρυνση των κατοίκων και η αναγκαστική απαλλοτρίωση των σπιτιών τους από τη ΔΕΗ (για το υπόλοιπο προβλέπεται η δυνατότητα προαιρετικής απαλλοτρίωσης) καθώς ένα μέρος του, όπως και οι παραποτάµιοι οικισµοί, θα κατακλυσθεί από τα νερά του τεχνητού ταµιευτήρα, ενώ το υπόλοιπο θα απειλείται από την διάβρωση.

Σήµερα, αυτή η καταστροφική για την περιοχή προοπτική, είναι ορατή περισσότερο από κάθε άλλη φορά από τότε που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται τα γιγαντιαία Υ/Η φράγµατα στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Η αμέσως προηγούμενη κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), πλήρως ευθυγραµµισµένη με τις νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές λεηλασίας του φυσικού κόσµου και του κόσµου της εργασίας (που επέβαλαν όλες οι κυβερνήσεις ανεξαιρέτως, η ΕΕ και το ΔΝΤ, και στις οποίες εντάσσεται και η ολοκλήρωση των Υ/Η έργων και η ιδιωτικοποίησή τους), ολοκλήρωσε τις διαδικασίες αποδέσµευσης του Υ/Η φράγµατος Μεσοχώρας από το συνολικό έργο της εκτροπής, το οποίο έχει µπλοκάρει από το Σ.τ.Ε., ώστε να λειτουργήσει άµεσα.

Στις 2 Αυγούστου 2017, υπογράφηκε από τον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκρ. Φάµελο, η ΑΕΠΟ (Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) του Υ/Η φράγµατος της Μεσοχώρας. Σε συνέντευξη Τύπου που συµµετείχαν ο Φάµελος, ο Διευθύνων Σύµβουλος της ΔΕΗ, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, ο Δήµαρχος Πύλης και παραβρέθηκαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας, εκτέθηκαν οι µεθοδεύσεις των κρατικών αξιωµατούχων για την άµεση λειτουργία του φράγµατος. Συγκεκριµένα, µε βάση το χρονοδιάγραµµα που τέθηκε τότε στη συνέντευξη, η έµφραξη του ποταµού θα έπρεπε να γίνει το αργότερο τον Ιούλη του 2019, οπότε και θα άρχιζε να λειτουργεί το Υ/Η εργοστάσιο.

Παράλληλα η ΔΕΗ, που η πλήρης ιδιωτικοποίησή της αποτελεί σταθερό στόχο του κράτους, ενέκρινε τότ,ε κατόπιν εντολής του ΥΠΕΚΑ, τον απαιτούµενο προϋπολογισµό, περίπου 20 εκατοµµύρια ευρώ, για την αποπεράτωση του φράγµατος και του Υ/Η εργοστασίου της Μεσοχώρας (καθώς και περίπου 90 εκατοµµύρια ευρώ για την καταβολή αποζηµιώσεων για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις σπιτιών και κτηµάτων στο χωριό, διαδικασία στην οποία αντιτάσσονται πολλοί κάτοικοι μέσα από το Σύνδεσμο Κατακλυζομένων Μεσοχώρας).

Πρόκειται δηλαδή για την συνέχιση της κατασπατάλησης από το κράτος τεράστιων ποσών του δημόσιου (κοινωνικού) πλούτου για τη λειτουργία κατασκευαστικών έργων που θα επιφέρουν καταστροφικά αποτελέσµατα στο περιβάλλον, τις τοπικές κοινότητες και την κοινωνία συνολικά, και τα οποία θα αποδοθούν κατόπιν για εκµετάλλευση και κερδοφορία σε ιδιώτες επιχειρηματίες µαζί µε το αποκλειστικό δικαίωµα εκµετάλλευσης του νερού του ποταµού και των παρακείµενων εκτάσεων.

Εννοείται ότι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση της προηγούμενης κυβέρνησης, για την άμεση λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας (με ανοιχτή πάντα και την προοπτική της μερικής εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία) κινήθηκε, όπως είχε ήδη εξαγγελθεί, και η νέα κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 2019 που βρήκε ορθάνοιχτο το δρόμο για την καταστροφή του Αχελώου και τον αφανισμό της Μεσοχώρας με την ΑΕΠΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις πρώτες άλλωστε εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης κατά την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, το Σεπτέμβρη του 2019, ήταν η προγραμματιζόμενη έμφραξη του ποταμού για την πλήρωση του τεχνητού ταμιευτήρα και τη λειτουργία του φράγματος ως Υ/Η έργου, ενώ ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κ. Αγοραστός έθεσε ευθέως και το ζήτημα της εκτροπής, λέγοντας χαρακτηριστικά «δώστε μου τον Αχελώο να τον εκτρέψω» λες και ο ποταμός είναι τσιφλίκι του!

Στην ίδια πάντα κατεύθυνση, της συνεχούς κι ασφυκτικής πίεσης προς τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Μεσοχώρας να παραδώσουν τον τόπο στην καταστροφή κοινοποιήθηκε στο χωριό, στις 13 Αυγούστου 2020, ανακοίνωση-τελεσίγραφο της ΔΕΗ ζητώντας τους με βάση το νόμο περί Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους εντός 30 ημερών. Την αρνητική απάντηση έδωσε με εξώδικό του ο Σύνδεσμος Κατακλυζομένων μετά από έκτακτη συνέλευση των κατοίκων στην πλατεία της Μεσοχώρας, στην οποία παρευρέθηκαν και αρκετοί αλληλέγγυοι αγωνιστές της φύσης που βρίσκονταν στον Αχελώο για τις ετήσιες εκδηλώσεις στο χωριό και τη διαδήλωση της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στο φράγμα.
Στις 26 Νοέμβρη 2020 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτή την προσφυγή ου Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας για ακύρωση της ΑΕΠΟ της κυβέρνησης Σύριζα το 2017, και μαζί της ακυρώθηκαν κι όλες οι εξαγγελίες της κυβέρνησης ΝΔ για λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας που βασίζονταν σε εκείνη την ΑΕΠΟ.

Σε απάντηση της ακύρωσης από το ΣτΕ της ΑΕΠΟ για τη λειτουργία του φράγματος, ο Μητσοτάκης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την ανατροπή των εξαγγελιών του κι ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί εκτάκτως τη Μεσοχώρα στις 30 Ιανουαρίου 2021, για να προαναγγείλει για τρίτη φορά μέσα σε 1,5 χρόνο την λειτουργία του φράγματος. Ωστόσο επικαλούμενος τις καιρικές συνθήκες απέφυγε τελικά να πάει στην Μεσοχώρα όπου τον περίμεναν ο πρόεδρος της κοινότητας κι ο Σύνδεσμος των Κατακλυζομένων, πάνω στο γιγαντιαίο φράγμα που έχτισε το κράτος, χωρίς καμιά περιβαλλοντική μελέτη κι αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος, κατασπαταλώντας 500 εκ. ευρώ προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, καταστρέφοντας και λεηλατώντας ανέγγιχτα τοπία, οικοσυστήματα και φυσικούς πόρους.
Ο Μητσοτάκης παρέμεινε στα Τρίκαλα, όπου χωρίς αντίλογο έκανε τις γνωστές ανακοινώσεις του στους κυβερνητικούς παρατρεχάμενους για το ανορθολογικό, αντιπεριβαλλοντικό κι αντικοινωνικό έργο της φραγμάτωσης και εκτροπής του Αχελώου, επιφορτίζοντας τον υπουργό περιβάλλοντος Κ. Σκρέκα να προχωρήσει το συντομότερο σε νέα ΑΕΠΟ, προκειμένου να υλοποιηθεί ένας σχεδιασμός που στοιχειώνει την περιοχή 35 χρόνια απειλώντας με αφανισμό τον ποταμό και τη Μεσοχώρα.

Στις 7 Μάη 2021 στην ίδια εμμονική κατεύθυνση συνεδρίασε για πρώτη φορά το λεγόμενο Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΚΕΣΥΧΩΘΑ), που γνωμοδότησε καταφατικά για το φράγμα της Μεσοχώρας κι όπως δήλωσε ο Σκρέκας, αυτό ήταν το πρώτο βήμα για τη σύνταξη από τη ΔΕΗ μιας νέας Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και την έκδοση από τον ίδιο μιας νέας ΑΕΠΟ μετά από την ακύρωση της προηγουμένης από το Συμβούλιο Επικρατείας.

Να προσθέσουμε ότι επιπλέον αυτών γίνονται κι άλλοι επιβλαβείς σχεδιασμοί για την περιοχή, προκειμένου να χορηγηθούν άδειες και να παραχωρηθούν δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες, για την εγκατάσταση βιομηχανικών «αιολικών πάρκων» πάνω στους ορεινούς όγκους του Ασπροπόταμου που περιβάλουν την κοιλάδα του Αχελώου, όπως στο υψηλότερο βουνό της περιοχής, το Αυγό (2.152 μ.) απέναντι από τη Μεσοχώρα, στο Χατζή (2.048) πάνω από το χωριό και άλλα.
Καθώς επίσης ότι, σύμφωνα με το Περιφερειακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Θεσσαλίας 2021- 2025, όλη η ορεινή δυτική Θεσσαλία (Δήμοι Καλαμπάκας, Πύλης, Αργιθέας, Καρδίτσας και Σοφάδων) σημειώνεται ως ζώνη χωροθέτησης αιολικών εγκαταστάσεων και ως ζώνη χωροθέτησης νέων φραγμάτων, πέραν εκείνων των γιγαντιαίων στη Μεσοχώρα και τη Συκιά του mega project της εκτροπής του Αχελώου.

Αναφερόμενοι ειδικότερα στο ζήτηµα της μερικής εκτροπής του Αχελώου προς τη Θεσσαλία, έργο παράνομο σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές όπου απαγορεύεται η μεταφορά νερού από μια υδρολογική λεκάνη σε μια άλλη και μπλοκαρισμένο από σειρά αποφάσεων του ΣτΕ, συνεχίζει να αποτελεί κεντρική στόχευση του ελληνικού κράτους µε τη συνεχή χρηµατοδότηση για τη συντήρηση των έργων που ήδη έχουν κατασκευαστεί (τη σήραγγα της εκτροπής, μέρος του φράγµατος στη Συκιά κλπ) ώστε να προχωρήσει τµηµατικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε με την υπογραφή της ΑΕΠΟ τον Αύγουστο του 2017 εκφράστηκε η πρόθεση να πραγµατοποιηθεί το επόµενο διάστηµα, αφού επανεξεταστούν οι τεχνικοί όροι του έργου και ο τότε υπουργός Φάµελος αναφέρθηκε σε “αναθεώρηση του σχεδίου διαχείρισης υδατικής λεκάνης” και “τροποποίηση του παλαιότερου λανθασµένου σχεδίου της εκτροπής”, ώστε να προσπεραστούν θεσµικά κολλήµατα του παρελθόντος…

Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η μη λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας μέχρι και σήμερα-τόσο ως έργο κεφαλής του όλου συμπλέγματος της εκτροπής, όσο και ως αποσπασμένο από αυτήν παρουσιαζόμενο ως αυτοτελές έργο-, άρα και η προστασία του άνω ρου Αχελώου και της ορεινής κοιλάδας του στην Πίνδο οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην μακροχρόνια αντίσταση των ίδιων των Μεσοχωριτών, που δεν παραδίδουν τα σπίτια τους και δεν εγκαταλείπουν το χωριό τους στους σχεδιασμούς του κράτους. Η μακροχρόνια αυτή αντίσταση της Μεσοχώρας που βρίσκεται σε ομηρία εδώ και 35 χρόνια απειλούμενη με αφανισμό, έγινε επίκεντρο ενός ευρύτερου αγώνα αλληλέγγυων, και το χωριό σημείο συνάντησης πολλών αγωνιζόμενων ανθρώπων ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης.
*
Από τη πλευρά µας, ως Αυτόνοµη Συνάντηση Αγώνα, µη προσδοκώντας τίποτε ουσιαστικό από τους θεσµούς και τους διαµεσολαβητές τους, και έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι η λογική της ανάθεσης και η εμπιστοσύνη στη διαμεσολάβηση οδηγούν στον παροπλισμό, την απογοήτευση και την ήττα, εξακολουθούμε σταθερά να οργανώνουµε από τα κάτω τις αντιστάσεις µας και να στήνουµε κάθε δυνατό ανάχωµα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου, µε σκοπό να πυκνώσουν οι δεσµοί αλληλεγγύης και συντροφικότητας των αγωνιζόµενων ανθρώπων και να συντεθούν οι αρχές και οι θέσεις τους στην κατεύθυνση µιας συνολικότερης επιλογής ρήξης µε την εξουσία και τις αντικοινωνικές επιταγές της.

Στηρίζουµε τις τοπικές πρωτοβουλίες αντίστασης οι οποίες είναι ουσιαστικές για τη δυναµική και την εξέλιξη του αγώνα, και απευθυνόµαστε ευρύτερα σε όλο τον κόσµο του κοινωνικού-ταξικού αγώνα και την κοινωνία συνολικά πιστεύοντας ότι ο αγώνας ενάντια στο mega-project των φραγμ’ατων και την εκτροπής του Αχελώου δεν αφορά ένα τοπικό περιβαλλοντικό ζήτηµα, αλλά ένα κεντρικό πολιτικό ζήτηµα.

Αντιλαµβανόµενοι τον ποταµό Aχελώο ως µέρος τού φυσικού κόσµου που λεηλατείται από το κράτος και το κεφάλαιο, κοινή συνείδηση όσων βρεθήκαµε από το 2007 στη Μεσοχώρα ήταν να παρέµβουµε εκεί ακριβώς όπου εξελίσσονται οι καταστροφικές δραστηριότητες και να συµβάλουµε, όπως και κάναμε πάντα, στην αναζωπύρωση του αγώνα ενάντια στα φράγµατα και την εκτροπή του ποταµού, καθώς επίσης τις αµµοληψίες και την αποψίλωση των παρόχθιων δασών. Αντίθετα µε µια λογική που θέλει τον αγώνα είτε να αυτοπεριορίζεται στενά στο σηµείο των φραγµάτων και της εκτροπής είτε να απομακρύνεται ολότελα και εντέλει να αδρανοποιείται.

Πολλοί αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Μεσοχώρας από το 1990 μέχρι και σήμερα διάλεξαν τον αξιοπρεπή δρόµο της αντίστασης και είναι στο χέρι τους να τον συνεχίσουν και σήµερα. Απέναντι στις τοπικές εξουσίες (Δηµαρχία και Περιφέρεια) που επιβουλεύονται το χωριό, τα συµφέροντα που παίζονται στις πλάτες τους για χάρη του κράτους, της ΔΕΗ, των κατασκευαστικών εταιρειών και των μελλοντικών αγοραστών του φράγματος, αλλά και πέρα από θεσµικές, κοµµατικές και παραγοντίστικες λογικές που καλλιεργούν αυταπάτες. Από τη µεριά µας, επιζητώντας τη ριζοσπαστικοποίηση, την όξυνση, τη γενίκευση και το συντονισµό του κοινωνικού αγώνα από τα κάτω, στεκόµαστε αλληλέγγυοι πλάι σε όλους όσοι αγωνίζονται με αξιοπρέπεια και συλλογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης.

Και θεωρούµε την αγωνιστική παρουσία µας στον τόπο όπου διαπράττεται το έγκληµα των φαραωνικών φραγµάτων και σχεδιάζεται η εκτροπής του ποταμού, απαραίτητη και χρήσιµη για την εξέλιξη και την ανάπτυξη τόσο του αγώνα για την προάσπιση του Αχελώου και των τοπικών κοινωνιών του, όσο και για την προάσπιση του φυσικού κόσµου και της κοινωνίας συνολικότερα.
*
Να προσθέσουμε τέλος, ότι οι πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές στα Γεράνεια όρη όπως και αυτές που ακολούθησαν και συνεχίζουν να κατακαίουν για μέρες τη Βόρεια Εύβοια, την Πάρνηθα και την ΒΑ Αττική, την Ανατολική Μάνη, την Ηλεία, τη Φωκίδα κι άλλες περιοχές, καθώς επίσης η εγκληματική κρατική διαχείριση των πυρκαγιών με αποτέλεσμα την καταστροφή απέραντων δασών, την απελπισία και τον ξεριζωμό των πυρόπληκτων πληθυσμών, αναδεικνύουν με πλέον δραματικό τρόπο την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα της συμμετοχής όλων μας στον αγώνα για την γη και την ελευθερία ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης.

Από τον Αχελώο, τα Άγραφα και τις Σκουριές στη Χαλκιδική, μέχρι την Κρήτη, το Ιόνιο, το Βόλο και το Πήλιο και όπου αλλού εκδηλώνεται η κρατική-καπιταλιστική επιθετικότητα… ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ

Πολιτικό κάλεσμα της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στον Αχελώο
(Μεσοχώρα Τρικάλων, 12-13-14 Αυγούστου 2021)

ΟΧΙ ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ…
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΟΤΑΜΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ!

Ενάντια στην “πράσινη” καπιταλιστική ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή…
Ο Αχελώος θα νικήσει, η Μεσοχώρα θα ζήσει!

«Η ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι καταρχάς ένας ξεριζωμός (…) Ανάπτυξη είναι ο οικονομικός πόλεμος, με τους νικητές του κι ακόμα περισσότερο με τους ηττημένους του, η ασυγκράτητη λεηλασία της φύσης, η καταστροφή των διαφορετικών πολιτισμών».
Στις μέρες μας, ο γιγαντιαίος σχεδιασμός του ελληνικού κράτους για τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και της κοινωνίας. με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων και πολυεθνικών πολιτικών και οικονομικών ελίτ, και των ενεργειακών αναγκών του χρεοκοπημένου κρατικού–καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήματα και στη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων στους τόπους τους.

Πέραν των φαραωνικών εγκληματικών έργων που επιχειρούνται σήμερα, όπως τα Υ/Η φράγματα στον Αχελώο (και το ζήτημα της εκτροπής του προς τη Θεσσαλία, που επανήλθε στο προσκήνιο ως συνέχεια της σχεδιαζόμενης λειτουργίας των Υ/Η φραγμάτων στον άνω ρου του) και τα ανοιχτά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, αναγγέλλονται ήδη και επιχειρούνται μια σειρά και άλλων καταστροφικών για τη φύση και τις τοπικές κοινωνίες σχεδιασμών σε πλήθος σημείων της χώρας: όπως την εγκατάσταση βιομηχανικών «αιολικών πάρκων» σε όλα σχεδόν τα ορεινά συγκροτήματα (Άγραφα, Ασπροπόταμος, Βέρμιο, Βαρνούντας, Οίτη, Ταΰγετος, Ζήρεια, Όχη κ.ά), τα προγράμματα φωτοβολταϊκών βιομηχανικών ζωνών, την κατασκευή εκατοντάδων Υ/Η φραγμάτων σε ποταμούς και και χειμάρρους,, την παράδοση αναρίθμητων φυσικών οικοτόπων στην τουριστική βιομηχανία, τα χρυσωρυχεία στο Κάκαβο στη Χαλκιδική, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις κατά μήκος της χώρας -από την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, τη Β.Δ. Πελοπόννησο, τον Πατραϊκό και Μεσσηνιακό κόλπο και όλο το Ιόνιο έως τις θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης με ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις-, την καύση σκουπιδιών στο Βόλο σαν «εναλλακτικό» καύσιμο και τρόπο διαχείρισης της υπερσυσσώρευσης απορριμμάτων και αποβλήτων που το ίδιο το υπερκαταναλωτικό σύστημα παράγει, την υφαρπαγή και ιδιωτικοποίηση του νερού που ήδη συντελείται ή δρομολογείται σε μια σειρά από περιοχές (όπως στα νερά του Πηλίου με επίκεντρο τις Σταγιάτες).

Οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να προστεθούν σε μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, με το βάθεμα της αναδιάρθρωσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος στο όνομα της “ανάπτυξης”, η οποία σε «περιόδους κρίσης» εμφανίζεται σαν υπόθεση “εθνικού” συμφέροντος και αναγκαιότητας, για να συγκαλύψει το απροσμέτρητο κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος που επιφέρει. Μια αναδιάρθρωση με χαρακτηριστικά γενικευμένης επιχείρησης εκποίησης των κοινωνικών αναγκών, των δημόσιων χώρων και των φυσικών πόρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο που πραγματοποιείται από το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία της Ε.Ε. και εξελίσσεται παράλληλα με τον αντίστοιχο εκσυγχρονισμό – προσαρμογή του νομικού πλαισίου. Όπως ο νόμος περί “FastTrack” και πλήθος άλλων νόμων και υπουργικών αποφάσεων, ώστε να αρθούν θεσμικές δεσμεύσεις και περιορισμοί που υπήρχαν μέχρι σήμερα στην εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως η προστασία του δάσους και των περιοχών Natura, ο δημόσιος χαρακτήρας του αιγιαλού, η υποχρέωση περιβαλλοντικών μελετών στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα κ.ά.

Ο πρόσφατος αντιπεριβαλλοντικός νόμος 4685/2020 αποτυπώνει την απάλειψη κάθε προστασίας του φυσικού κόσμου από το κράτος, και την παράδοσή του, στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στα βουνά και τα δάση, στα ποτάμια και τα νερά, στις ακτές και το βυθό της θάλασσας στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης. Το προδιαγραμμένο αποτέλεσμα θα είναι η ανελέητη λεηλασία και καταστροφή του εναπομείναντος φυσικού κόσμου από τις κορφές των βουνών μέχρι και τους θαλάσσιους βυθούς και ο αφανισμός των παρακείμενων τοπικών κοινωνιών.

Όσο για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» δεν είναι παρά ένα διαφημιστικό περιτύλιγμα εξωραϊσμού της γνωστής καταστροφικής μηχανής του καπιταλισμού, ώστε να φαίνεται φιλικότερη δήθεν προς το περιβάλλον την ίδια στιγμή που το λεηλατεί και το καταστρέφει ανελέητα θυσιάζοντας το στο βωμό του κέρδους.

Άλλωστε, και σε παγκόσμιο επίπεδο οι συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης της φύσης και της κοινωνίας επιφέρουν περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής του ανθρώπου και του φυσικού κόσμου, εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους και φτάνοντας μέχρι τα έσχατα όρια της διακινδύνευσης της ίδιας της επιβίωσης, όπως έμμεσα ομολογείται από τους ίδιους τους κρατικούς αξιωματούχους μιλώντας πλέον για ανεπίστρεπτη κλιματική αλλαγή, κατάρρευση και περιβαλλοντική κρίση. Από τον Αμαζόνιο ως τη Σιβηρία κι απ΄ακρου σ΄άκρου της γης, οι αποψιλώσεις και οι εμπρησμοί των δασών, η μόλυνση των θαλασσών, το λιώσιμο των αιώνιων πάγων στους πόλους και στα ψηλά βουνά, οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η συρρίκνωση της βιοποικιλότητας και η εξαφάνιση πλήθους ζωικών ειδών, είναι μερικά μόνο μέρη της συνολικής οριακής περιβαλλοντικής κρίσης που προκαλεί η κρατική-καπιταλιστική επιθετικότητα. Γίνονται έτσι φανερά, τόσο το μέλλον που επιφυλάσσει και επιβάλλει ο κρατικός–καπιταλιστικός πολιτισμός της μόλυνσης και της ανάπτυξης που περνάει μέσα από την ένταση της επίθεσης στο περιβάλλον και στις ανθρώπινες κοινωνίες, όσο και τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά του αδιέξοδα.

Είναι γεγονός πως, στην εποχή μας, ο φυσικός κόσμος δέχεται μια άνευ προηγούμενου καταστροφική και λεηλατική επίθεση με ολέθριες συνέπειες στο όνομα της ανάπτυξης. Η επίθεση αυτή δεν γίνεται σε ένα μόνο σημείο του φυσικού κόσμου, σε ένα μόνο ή ορισμένα στοιχεία του (τα βουνά, τα δάση ή τα νερά), και δεν έχει σαν φορέα της γενικά τον άνθρωπο. Η επίθεση γίνεται συνολικά στον φυσικό κόσμο και γίνεται από ένα ιεραρχικό κι εκμεταλλευτικό πολιτικοοικονομικό σύστημα προς όφελος της ολιγαρχίας που βρίσκεται στην κορυφή του σε βάρος της φύσης και της ανθρωπότητας. Κάθε σημείο που εκδηλώνεται αυτή η επίθεση και κάθε στοιχείο που βάλλεται κάθε φορά προς αξιοποίησή του στο όνομα της ανάπτυξης, είναι μέρος της ευρύτερης καταστροφής που υφίσταται το περιβάλλον και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν έχει δηλαδή μόνο την τοπική του διάσταση ώστε η αντίδραση να αφορά αποκλειστικά και περιορισμένα μια τοπική κοινότητα, αλλά μια ευρύτερη διάσταση αφορώντας πολλές ακόμα κοινωνικές ομάδες, ολόκληρη την κοινωνία των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων ανθρώπων.

Η υπεράσπιση του φυσικού κόσμου και η οργάνωση της κοινωνικής ζωής σε αρμονία με αυτό, όπως και η υπεράσπιση του δημόσιου – ελεύθερου χώρου είναι θεμελιώδεις παράγοντες για την εξέλιξη της κοινωνίας στην κατεύθυνση της ελευθερίας, της αυτονομίας, της συλλογικοποίησης και της δημιουργικότητας. Σήμερα, οι αγώνες υπεράσπισης του φυσικού κόσμου και του δημόσιου χώρου, που ξεσπούν σε σημεία όπου σχεδιάζεται η λεηλασία και καταστροφή τους και πλήττεται η δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των τοπικών κοινοτήτων, βρίσκονται συχνά εγκλωβισμένοι στα όρια της τοπικότητας, της περιορισμένης θεσμικής διαμαρτυρίας, της αντιπροσώπευσης, της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις συσπειρώνουν μεγάλο αριθμό ακόμη και την πλειοψηφία των κατοίκων των περιοχών που πλήττονται, ενώ αρκετές φορές προχωρούν και πέραν του θεσμικού πλαισίου διαμαρτυρίας αμφισβητώντας κρατικούς και τοπικούς παράγοντες και φορείς.

Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης -με αμοιβαιότητα, αλληλεγγύη και συνέπεια στις κοινές συμφωνίες – και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα.
Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Οι κοινωνικές – ταξικές αντιστάσεις είναι ζωντανές, μπορούν να νικήσουν και θα νικήσουν!

Ενάντια στην “πράσινη” καπιταλιστική ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή, ο Αχελώος θα νικήσει, η Μεσοχώρα θα ζήσει!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ

στις όχθες του Αχελώου για 15η χρονιά

Μεσοχώρα Τρικάλων 12, 13, 14 Αυγούστου 2021

κατασκήνωση στις όχθες του ποταμού, παρεμβάσεις, περιηγήσεις, ανοιχτές συνελεύσεις, προβολές και εκθέσεις υλικού απο αγώνες για τον φυσικό κόσμο

Πέμπτη 12/8, 6 μ.μ.

Θεατρικό παιχνίδι για παιδιά από το ζαπατίστικο παραμύθι “Το δέντρο της μνήμης”

Παρασκευή 13/8, 8 μ.μ.

Εκδήλωση-συζήτηση στην πλατεία για τη συνέχεια του αγώνα μετά την ακύρωση της ΑΕΠΟ του φράγματος, απέναντι στους νέους κρατικούς σχεδιασμούς για τη λειτουργία του

Σάββατο 14/8, 12 μ.μ.

Συγκέντρωση στο χωριό – Διαδήλωση στη στέψη του φράγματος.

8 μ.μ. Προβολή βίντεο στην πλατεία

Να γκρεμιστεί το φράγμα να ζήσει το χωριό – ελεύθερο να τρέχει για πάντα το νερό!

Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα

5 Ιούνη 2021 – Ημέρα περιβάλλοντος. ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! | Σύνταγμα στις 16.00

H πρόσφατη πυρκαγιά, που κατέκαψε 75.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων στα Γεράνεια Όρη, ολοκληρώνοντας την περιβαλλοντική καταστροφή που άφησε πίσω της η πυρκαγιά του 2018, ήρθε να μας θυμίσει με αποκαλυπτικό τρόπο ποια είναι η τύχη των βουνών, των δασών και της φύσης γενικότερα στον χρεωκοπημένο κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού και τι προοιωνίζεται για αυτήν στο μέλλον: λεηλασία και καταστροφή! Και καθόλου τυχαία, μετά την πυρκαγιά ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τη συνέχιση της καταστροφής με άλλα μέσα, τις μηχανές της ανάπτυξης, καθώς τα Γεράνεια είναι ο τόπος που προορίζεται για μπίζνες (Μυτιληναίος, Terna, κ.ά) κι όπου γίνονται σχεδιασμοί για εγκατάσταση βιομηχανικών εγκαταστάσεων από γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες καθώς επίσης για εξορύξεις βωξίτη. Αποκαλυπτικές για την εγκληματική στάση του κράτους, με την ουσιαστική εγκατάλειψη των δασών στην καταστροφή των πυρκαγιών και την παραχώρηση των ορεινών όγκων στις επιχειρηματικές μπίζνες, είναι και η δήλωση αποποίησης ευθυνών για τα Γεράνεια του ανεκδιήγητου γραμματέα πολιτικής προστασίας Ν. Χαρδαλιά «μας έλειψαν 29 εναέρια μέσα»(!), η νομοθεσία που επιτρέπει βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε προστατευόμενες, υποτίθεται, περιοχές της φύσης -όπως και σε καμένες περιοχές όπου η αναδάσωση θα έπρεπε να είναι απόλυτη προτεραιότητα-, καθώς και η κυνική δήλωση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη: «Κάποια στιγμή το δάσος θα καεί, οπότε καλά κάνουμε και το χτίζουμε»!!!

Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα μέσα στη βαθιά κρίση και σήψη του (κρίση οικονομική, κοινωνική, υγειονομική, περιβαλλοντική, και εντέλει αξιακή και κρίση νοήματος της ζωής) επιτίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στη φύση και την κοινωνία, λεηλατώντας τόσο τους φυσικούς πόρους όσο και τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο από τη χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί για ενεργειακούς αγωγούς, εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» και εξορύξεις, η δημιουργία φαραωνικών φραγμάτων, η υφαρπαγή των νερών για τα επιχειρηματικά και βιομηχανικά συμφέροντα, η εμπορευματοποίηση των στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων εν μέσω πανδημίας, το μόνο που υπόσχονται είναι καταστολή κι ανελευθερία, αρρώστιες, ανέχεια και εξαθλίωση, περιβαλλοντικές κι ανθρωπιστικές καταστροφές, ρήμαγμα τοπικών κοινωνιών, αποκλεισμούς κι εκτοπισμούς των φτωχών.
Τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά, ως νέοι κονκισταδόροι, επιχειρούν να κατακτήσουν νέα εδάφη: κάθε σπιθαμή γης, κάθε βουνό, κάθε ποτάμι, κάθε θάλασσα, κάθε νησί, αποτελούν μια ακόμα ευκαιρία για καπιταλιστική κερδοφορία με στόχο τη διαιώνιση της παρασιτικής ύπαρξης του κράτους και του κεφάλαιου σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας. Και καθώς κάθε ίχνος προσδοκίας μέσα στη δυστοπία που ζούμε καταρρέει, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνον με την εξαπάτηση και τον εκφοβισμό: την μιντιακή προπαγάνδα των αργυρώνητων λακέδων και την ωμή βία των μισθοφορικών συμμοριών του κράτους και του κεφάλαιου, που ελέγχουν και λυμαίνονται ανηλεώς τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους επιφέροντας με φρενήρη ρυθμό ανυπολόγιστα δεινά από άκρη σε άκρη του πλανήτη.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτή η επιθετικότητα αφενός μεν αποτυπώνεται στον πρόσφατο αντιπεριβαλλοντικό νόμο ο οποίος, μεταξύ άλλων, προβλέπει κατεπείγουσες διαδικασίες για την αδειοδότηση και υλοποίηση επενδυτικών έργων, ουσιαστική κατάργηση των προστατευόμενων περιοχών NATURA, παράκαμψη κι αγνόηση της βούλησης των τοπικών κοινωνιών, εν λευκώ διενέργεια ερευνητικών εργασιών για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε περιοχές με ιδιαίτερη σεισμική δραστηριότητα∙ αφετέρου δε εκφράζεται με τις απειλές και την καταστολή των τοπικών αντιστάσεων, όπως συνέβη με τις μηνύσεις του μαφιόζου δημάρχου Βόλου, Α. Μπέου, σε βάρος των κατοίκων των Σταγιατών στο Πήλιο, που αγωνίζονται να σώσουν τις πηγές του χωριού τους και έχουν προχωρήσει σε μορφές αυτοοργάνωσης με την ανάδειξη της γενικής συνέλευσης σε όργανό της συλλογικής τους βούλησης, και όπως συνέβη στην Τήνο (20 Μάη ’20 ), όπου στάλθηκαν ΜΑΤ για να χτυπήσουν τους κατοίκους που αγωνίζονταν ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα χωριά τους, μπλοκάροντας τα μηχανήματα της εταιρείας.
Να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση των επιδοτούμενων βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» σε όλη σχεδόν τη χώρα κατέχει περίοπτη θέση στα ευρύτερα επενδυτικά σχέδια για το νέο θαυμαστό κόσμο που μας υπόσχονται κράτος και αφεντικά, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που απλώς έρχονται για να συμπληρώσουν τις παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας και, περιβαλλόμενα το μανδύα της οικολογικής ευαισθησίας, να μολύνουν και να καταστρέψουν το περιβάλλον στα βουνά και τα νησιά με την κατασκευή των απαιτούμενων υποδομών. Κι αυτό μολονότι έχει αποδειχθεί ότι τέτοιου είδους εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικά δαπανηρές και καταστροφικές (με μεγάλο ενεργειακό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος) για να παραχθεί ένα περιορισμένο ποσοστό ενέργειας. Τι σημασία έχει; Οι μόνες αξίες που υπάρχουν στον καπιταλισμό είναι οι χρηματιστηριακές και οι αξίες των εμπορευμάτων και εκείνο που έχει σημασία είναι να κινούνται κεφάλαια, να γίνονται μπίζνες που αποφέρουν κέρδη στις εταιρείες, οι οποίες αποδεδειγμένα αυτό που τελικά θα αφήσουν πίσω τους είναι αφανισμένα χωριά και φυσικά οικοσυστήματα, ρημαγμένα βουνά με σεληνιακά τοπία και κορυφογραμμές νεκροταφεία άχρηστων ανεμογεννητριών και τοξικών αποβλήτων.

Σε ό,τι αφορά την ηπειρωτική Ελλάδα, η Πίνδος και πλήθος ορεινών συγκροτημάτων (Βαρνούντας, Γράμμος, Βασιλίτσα, Άγραφα, Οίτη κ.ά.) έχουν μπει στο στόχαστρο των επενδυτικών σχεδιασμών (ανεμογεννήτριες, φράγματα, εξορύξεις) που θα αλλοιώσουν ανεπανόρθωτα τα φυσικά τοπία, θα αφανίσουν μεγάλο μέρος των δασών και των οικοσυστημάτων και θα ρημάξουν χωριά. Έτσι, για παράδειγμα, στην επαπειλούμενη καταστροφή της ορεινής κοιλάδας του Αχελώου στην Πίνδο, με τα φαραωνικών διαστάσεων έργα έμφραξης του ποταμού (στη Μεσοχώρα και τη Συκιά) για τη μετατροπή του σε διαδοχικές τεχνητές λίμνες και εκτροπής του στη Θεσσαλία μέσα από μια γιγαντιαία σήραγγα, έρχεται να προστεθεί και η σχεδιαζόμενη «πράσινη» ανάπτυξη των βουνών της περιοχής του Ασπροπόταμου με την εγκατάσταση γιγαντιαίων ανεμογεννητριών στις κορυφογραμμές τους.
Αυτά τα αντικοινωνικά και αντιπεριβαλλοντικά σχέδια για τη μετατροπή της N. Πίνδου σε πεδίο καπιταλιστικών επιχειρήσεων για την αρπαγή, τη συγκεντροποίηση και την εμπορευματοποίηση του νερού καθώς και εγκατάστασης βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» στις βουνοκορφές, όπως επίσης και πλήθος άλλων σχεδιασμών και κατασκευαστικών έργων σε πολλούς ορεινούς όγκους και νησιά για εγκατάσταση αιολικών «πάρκων» και εξορύξεων, χερσαίων και υποθαλάσσιων, προκαλούν όλο και περισσότερο κοινωνική αφύπνιση και συναντούν αντιστάσεις των τοπικών κοινωνιών: μετά τους κατοίκους της Μεσοχώρας που αγωνίζονται 35 χρόνια για τη διάσωση του χωριού τους και του Αχελώου, καθώς επίσης τους κατοίκους της Β. Α. Χαλκιδικής, που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή του όρους Κάκκαβος και των χωριών τους, πλήθος αντιστάσεων και κινητοποιήσεων ξεπηδούν, στα Άγραφα και τις Σταγιάτες, σε πόλεις και χωριά στην ηπειρωτική χώρα, την Κρήτη και τα νησιά, για την υπεράσπιση των τόπων και των φυσικών πόρων τους, που απειλούνται άμεσα.

Απ’ τη μεριά μας, ως αγωνιζόμενοι/ες ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην ιεραρχική-ταξική οργάνωση της κοινωνίας, δεν θα μπορούσαμε να μην αγωνιζόμαστε και για την υπεράσπιση της φύσης στο πλευρό όσων αντιστέκονται στην λεηλασία και την καταστροφή της, εφόσον ο πόλεμος που διεξάγεται σε βάρος της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης από το κράτος και το κεφάλαιο, δεν είναι άλλος από αυτόν που διεξάγεται σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας: ο πόλεμος των πλουσίων ενάντια στους φτωχούς, των αφεντικών ενάντια στους εργαζόμενους, των εξουσιαστών ενάντια στους εξουσιαζόμενους που διαφεντεύουν τη ζωή τους.
Ως τέτοιοι, αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές, είμαστε πάντα παρόντες στους αγώνες για την προάσπιση του φυσικού κόσμου και των τοπικών κοινωνιών που αντιστέκονται, από τον αγώνα στα χωριά του Πηλίου για τη διάσωση των τοπικών πηγών και τον αγώνα στη ΒΑ Χαλκιδική ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, μέχρι τον αγώνα ενάντια στην λεηλασία της Πάρνηθας και τον αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, αλληλέγγυοι σε κάθε αγώνα που αντιπαρατίθεται στα εγκληματικά σχέδια του κράτους και του κεφάλαιου.
Κι αυτό στην κατεύθυνση άμεσης σύνδεσης του περιβαλλοντικού με το ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα και το πρόταγμα δημιουργίας μιας νέας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης κι ελευθερίας. Διότι αποτελεί αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να διασώσει τον φυσικό κόσμο αποδεχόμενος ταυτόχρονα το ιεραρχικό κι εκμεταλλευτικό πολιτικοοικονομικό σύστημα που τον καταστρέφει.
Αν θέλουμε να υπερασπίσουμε τον φυσικό κόσμο οικοδομώντας μια άλλη σχέση ισορροπημένης κι ορθολογικής συνύπαρξης μαζί του, είναι αναγκαίο να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία. Ανατρέποντας την κυρίαρχη σήμερα κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας που οδηγεί σε αλλεπάλληλες καταστροφές και στον όλεθρο τον φυσικό κόσμο και την ανθρωπότητα.

Φέτος το καλοκαίρι, περιμένοντας και στην Ελλάδα την επίσκεψη των Ζαπατίστας από τις εξεγερμένες κοινότητες της Τσιάπας, δυναμώνουμε την αλληλεγγύη και τους αγώνες μας για τη Ζωή, τη Γη και την Ελευθερία!

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία, 3 Ιούνη 2021

ΔΙΗΜΕΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ, 3-4 Ιούλη 2021

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ, Μεσοχώρα Τρικάλων, 13-15 Αυγούστου 2021
Κατασκήνωση στις όχθες του ποταμού, εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού, πορεία στο φράγμα

Ενάντια στην “πράσινη” καπιταλιστική ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή, ο Αχελώος θα νικήσει, η Μεσοχώρα θα ζήσει!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ

στις όχθες του Αχελώου για 15η χρονιά

Μεσοχώρα Τρικάλων 13, 14, 15 Αυγούστου 2021

κατασκήνωση στις όχθες του ποταμού, παρεμβάσεις, περιηγήσεις, ανοιχτές συνελεύσεις, προβολές και εκθέσεις υλικού απο αγώνες για τον φυσικό κόσμο

Παρασκευή 13/8, 6 μ.μ.

Θεατρικό παιχνίδι για παιδιά από το ζαπατίστικο παραμύθι “Το δέντρο της μνήμης”

Σάββατο 14/8, 8 μ.μ.

Εκδήλωση-συζήτηση στην πλετεία για τη συνέχεια του αγώνα μετά την ακύρωση της ΑΕΠΟ του φράγματος από το ΣτΕ, απέναντι στους νέους σχεδιασμούς για τη λειτουργία του

Κυριακή 15/8, 12 μ.μ.

Συγκέντρωση στο χωριό – Διαδήλωση στη στέψη του φράγματος.

Να γκρεμιστεί το φράγμα να ζήσει το χωριό – ελεύθερο να τρέχει για πάντα το νερό!

Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα

Το πρόγραμμα της ετήσιας κινητοποίησης στη Μεσοχώρα Τρικάλων τον Δεκαπενταύγουστο ενδεχομένως και να τροποποιηθεί, αναλόγως του χρόνοδιαγράμματος της αναμενόμενης επίσκεψης των Ζαπατίστας στην Ελλάδα και της υποδοχής τους σε σειρά χώρων αγώνα.

Μεσοχώρα Τρικάλων 30/1/21

Σε απάντηση της πρόσφατης ακύρωσης από το ΣτΕ της ΑΕΠΟ (Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τη λειτουργία του φράγματος του Αχελώου στη Μεσοχώρα, μετά από την προσφυγή του Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας, ο Μητσοτάκης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την ανατροπή των εξαγγελιών του κι ανακοίνωσε εκτάκτως ότι θα επισκεφθεί τη Μεσοχώρα και το φράγμα για να προαναγγείλει για τρίτη φορά μέσα σε 1,5 χρόνο την λειτουργία του, τον κατακλυσμό του χωριού και την εκτροπή του ποταμού.

Τελικά όμως απέφυγε επιμελώς να πάει στην Μεσοχώρα επικαλούμενος τις καιρικές συνθήκες και παρέμεινε στα Τρίκαλα όπου χωρίς αντίλογο έκανε τις γνωστές ανακοινώσεις του στους κυβερνητικούς παρατρεχάμενους για το ανορθολογικό, αντιπεριβαλλοντικό κι αντικοινωνικό έργο της φραγμάτωσης και εκτροπής του Αχελώου στην Νότια Πίνδο, επιφορτίζοντας τον υφυπουργό Σκρέκα να συντάξει το συντομότερο νέα ΑΕΠΟ, προκειμένου να προχωρήσει ένας σχεδιασμός που στοιχειώνει την περιοχή 35 χρόνια απειλώντας με καταστροφή τον ποταμό κι με αφανισμό τη Μεσοχώρα.

Παρά τις καιρικές συνθήκες που επικαλέστηκε ο ψοφοδεής πρωθυπουργός για να μην αντιμετωπίσει τους αγωνιζόμενους κατοίκους εκείνοι τον περίμεναν, ο πρόεδρος της κοινότητας κι ο Σύνδεσμος των Κατακλυζομένων, πάνω στο γιγαντιαίο φράγμα που έχτισε το κράτος χωρίς καμιά περιβαλλοντική μελέτη κι αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος, κατασπαταλώντας 500 εκατομμύρια ευρώ προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων καταστρέφοντας και λεηλατώντας ανέγγιχτα τοπία, οικοσυστήματα και φυσικούς πόρους.
Η Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου χαιρετίζει τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Μεσοχώρας και όταν θα ανοίξουν οι δρόμοι θα σταθεί και πάλι με αλληλεγγύη στο πλευρό τους όπως κάνει αδιάλειπτα εδώ και 15 χρόνια αγώνα.

Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ! Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!

Το ζήτημα της εκτροπής του ποταμού Αχελώου και της λειτουργίας των Υ/Η φραγμάτων στον άνω ρου του αποτελεί προεκλογική δέσμευση και κομμάτι της πολιτικής ατζέντας των κυβερνήσεων διαχρονικά, εδώ και πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, η επαπειλούμενη στις μέρες μας καταστροφή του Αχελώου και του χωριού της Μεσοχώρας εξαιτίας της λειτουργίας του Υ/Η φράγµατος στη Μεσοχώρα, του Υ/Η εργοστασίου και του τεχνητού ταµιευτήρα στην περιοχή του άνω ρου του, είναι περισσότερο ορατή από ποτέ, ιδιαίτερα από την περίοδο της ανακίνησης της υπόθεσης το 2007, επί τότε κυβέρνησης ΝΔ.

Αφού η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε τις διαδικασίες αποδέσμευσης του Υ/Η φράγματος ως αυτοτελούς έργου από το συνολικό έργο της εκτροπής, το οποίο προσωρινά έχει μπλοκαριστεί από το ΣτΕ, και αφού υπέγραψε την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, έρχεται σήμερα η παρούσα ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη διαχείριση της Νέας Δημοκρατίας να ολοκληρώσει την καταστροφή. Ήδη από την περσινή ΔΕΘ ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης ανακοίνωσε την άμεση έναρξη των εργασιών, κάτι που ανανέωσε τις ορέξεις των τοπικών αρχόντων της Θεσσαλίας (Περιφερειάρχης Αγοραστός, Δήμος Πύλης κλπ), των κατασκευαστικών, της ΔΕΗ και των επίδοξων επενδυτών-αγοραστών της, καθώς θεωρείται βέβαιο το ξεπούλημα του φράγματος, όπως και ολόκληρης της ΔΕΗ, στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Πρόσφατα μάλιστα, η ΔΕΗ προχώρησε σε ανάρτηση στο χωριό της Μεσοχώρας ανακοίνωσης περί αναγκαστικής απαλλοτρίωσης κατοικιών και κτημάτων, σε μια κίνηση επιτάχυνσης από τη μεριά της των εξελίξεων προκειμένου να λειτουργήσει το φράγμα.

Σε αυτό το πλαίσιο, βρεθήκαμε και φέτος στις όχθες του Αχελώου (Πολιτικό κάλεσμα της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στη φετινή κινητοποίηση), στη Μεσοχώρα Τρικάλων, για 14η συνεχόμενη χρονιά, συντρόφισσες και σύντροφοι από διαφορετικές γωνιές του ελλαδικού χώρου ώστε να αναδειχθεί στο ίδιο το σημείο όπου προορίζεται να λειτουργήσουν τα γιγαντιαία έργα, η αντίσταση στους καταστροφικούς για την περιοχή σχεδιασμούς του κράτους, της ΔΕΗ και των αφεντικών. Και κοινή μας πεποίθηση για τα όσα εξελίσσονται ήταν διαχρονικά τα εξής σημεία:

• Η επιχειρούμενη καταστροφή του Αχελώου και της Μεσοχώρας δεν είναι ένα ζήτημα στενά τοπικό και ξεκομμένο από την ευρύτερη πολιτική του κράτους, αλλά αποτελεί τμήμα της συνολικότερης στρατηγικής του για λεηλασία, εκμετάλλευση και εν τέλει καταστροφή του φυσικού κόσμου στο σύνολο του, στρατηγική που περνάει μέσα από την ισοπέδωση των βουνών, το μπάζωμα των λιμνών, τη μόλυνση και την εκτροπή των ποταμιών, τον αφανισμό των τοπικών κοινοτήτων. Γιατί όσα συμβαίνουν στον Αχελώο αποτελούν κομμάτι όσων διεξάγονται σε όλη την χώρα.

• Αυτή η γενικευμένη επίθεση στο φυσικό κόσμο και τις τοπικές κοινωνίες είναι μια στρατηγική ίσης σημασίας για το κράτος και τα αφεντικά με αυτή των κοινωνικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς (μνημονιακές πολιτικές, εργασία, εκπαίδευση κλπ.) και συντελείται με γνώμονα την υφαρπαγή του συνόλου του κοινωνικού και φυσικού πλούτου για άντληση περισσότερων κερδών για μια κάστα ισχυρών και για την καθυπόταξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνικής βάσης μέσα από την επιβολή συνθηκών σκληρής ανέχειας, φτώχειας και εξαθλίωσης.

• Ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή της φύσης και της κοινωνίας για να είναι αποτελεσματικός, οφείλει να στοχεύει στη γενεσιουργό αιτία όλων αυτών των προβλημάτων και άρα να συνδέεται άμεσα με το ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα που δεν είναι άλλο από το ποιός είναι αυτός που διαμορφώνει το μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης ορίζοντας το πλαίσιο παραγωγής και κατανάλωσης και το εύρος των ενεργειακών αναγκών. Και προπάντων, προς όφελος ποιού πράττει. Για μας, αυτή πρέπει να είναι η ίδια η κοινωνία και οι τοπικές της κοινότητες, μέσα από τις οριζόντιες διαδικασίες τους και γνώμονας πάντα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και όχι τα συμφέροντα ενός χρεοκοπημένου ενεργοβόρου συστήματος.

• Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε διαμοσελαβητές, τοπικούς ή άλλους πολιτικούς παράγοντες, θεσμικούς και επίσημους κρατικούς φορείς. Η ίδια η ζωή απέδειξε πως ακόμα και αυτοί που στο παρελθόν εμφανίζονταν ως υπερασπιστές του χωριού και του ποταμού δεν δίστασαν μέσα σε μια νύχτα, όταν ανέβηκαν στον κυβερνητικό θώκο, να πραγματοποιήσουν στροφή 180 μοιρών και να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη και του χωριού και του ποταμού, για να διαφυλάξουν τα πολιτικά προνόμια της εξουσίας. Αντίστοιχα, η προσφυγή στη νομική οδό για την επίλυση του ζητήματος, αν και μπορεί πρόσκαιρα να επιφέρει καθυστερήσεις στον κρατικό σχεδιασμό και να βάλει κάποια εμπόδια, δεν μπορεί επουδενί να αποτελέσει συνολική λύση στο πρόβλημα. Οι νόμοι κόβονται και ράβονται στα μέτρα των ισχυρών και αργά ή γρήγορα θα βρεθούν οι κατάλληλοι τρόποι που θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν την καταστροφή, ενώ την ίδια στιγμή οι αγώνες θα υποκύπτουν στην απογοήτευση, την παραίτηση και την ήττα.

• Μόνο οι οριζόντιοι, αδιαμεσολάβητοι και μαχητικοί αγώνες των ανθρώπων από τα κάτω, η εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις και το χτίσιμο ενός ενιαίου μετώπου πάλης σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα, είναι ικανές προϋποθέσεις ώστε να διαμορφωθεί ένα ουσιαστικό πεδίο αντιπαράθεσης με τους κρατικούς σχεδιασμούς. Γιατί ο αγώνας στον Αχελώο αποτελεί κομμάτι των πλούσιων κοινωνικών αγώνων που ξεσπούν από άκρη σε άκρη του ελλαδικού χώρου. Κι εμείς είμαστε κομμάτι των αγώνων αυτών. Από τα Άγραφα, τον Αχελώο, τις Σκουριές, τον Βόλο και τις Σταγιάτες, μέχρι την Τήνο, την Άνδρο, το Ιόνιο και τον Πατραϊκό, την Ήπειρο, την Κρήτη και την Εύβοια αγωνιζόμαστε για ζωή, γη και ελευθερία. Κι αυτό δεν αποτελεί μόνο ένα σύνθημα αλλά ακρογωνιαίος λίθος της αντίληψης και της πρακτικής μας.

Στη φετινή κινητοποίηση που ξεκίνησε την Τετάρτη 12 Αυγούστου συμμετείχε πλήθος κόσμου. Πραγματοποιήθηκε κατασκήνωση στις όχθες του ποταμού, αναρτήθηκαν πανό και μοιράστηκε πολιτικό υλικό στο χωριό της Μεσοχώρας, υπήρξε αλληλεπίδραση και συζήτηση με τους ίδιους τους αγωνιζόμενους κατοίκους για τις πρόσφατες εξελίξεις.

Την Πέμπτη 13 του μήνα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην κεντρική πλατεία της Μεσοχώρας και προβολή του ντοκιμαντέρ “ο Ασκός του Αιόλου” του Νασίμ Αλάτρας, σχετικά με την εγκατάσταση γιγάντιων αιολικών βομηχανικών μονάδων σε 16 περιοχές της χώρας και τις καταστροφικές συνέπειες της λεγόμενη “πράσινης ανάπτυξης” στα τοπικά οικοσυστήματα και τις κοινωνίες.

Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 13 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε πολιτική εκδήλωση και συζήτηση σχετικά με τους αγώνες που ξεσπούν ενάντια στη λεηλασία της φύσης από το κράτος και το κεφάλαιο. Στην εκδήλωση συμμετείχε και τοποθετήθηκε η Ανοιχτή Συνέλευση Καρδίτσας ενάντια στην πράσινη ανάπτυξη και τα Αιολικά στα Άγραφα ενημερώνοντας σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στην προσπάθεια των κρατικών επιτελείων και των επενδυτών να εγκαταστήσουν περισσότερες από 600 ανεμογεννήτριες στα βουνά των Αγράφων, για τον αγώνα που αναπτύσσεται διαρκώς στην πόλη και το βουνό,  και για τις διώξεις που υπάρχουν σε βάρος αγωνιστών. Οι συναγωνιστές από την Καρδίτσα ανέδειξαν τη σημασία της κοινής στάσης όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στη λεηλασία της φύσης μακριά από λογικές που απομονώνουν τους αγώνες σε τοπικό επίπεδο αποσυνδέοντας τους από το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της κρατικής στρατηγικής για την καταστροφή της φύσης. Τέλος, παρέμβαση και χαιρετισμός πραγματοποιήθηκε και από το Σύλλογο Κατακλυζομένων της Μεσοχώρας που εδώ και 35 χρόνια βρίσκεται αδιάλειπτα σε αυτό τον αγώνα και έχει να επιδείξει μαχητική και ανυποχώρητη στάση απέναντι στους εκβιασμούς του κράτους και της ΔΕΗ.

Στη συνέχεια προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ “οι κοπρίτες των Σταγιατών” σχετικά με τον αγώνα που διεξάγει μια τοπική κοινότητα του Πηλίου για την υπεράσπιση του νερού και του χωριού της απέναντι στη μαφία του Μπέου και στα επενδυτικά σχέδια για ιδιωτικοποίηση του νερού.

Το πρωί του Σαββάτου ομάδα συντρόφων της ΑΣΑ έφτιαξε ένα όμορφο γκράφιτι στο φράγμα με κεντρικό σύνθημα “Aχελώος-Άγραφα-Σταγιάτες… Αγώνας για τη Γη και την Ελευθερία”.

Την επόμενη μέρα, Κυριακή 16 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση προς τη στέψη του φράγματος. Προηγήθηκε συγκέντρωση στο χωρίο και στη συνέχεια ακολούθησε πορεία με μαζική συμμετοχή περίπου 150 ατόμων που ήρθαν για αν στηρίξουν την κινητοποίηση από διαφορετικές περιοχές της χώρας.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση του Αχελώου και της Μεσοχώρας βρίσκεται σήμερα σε κομβικό σημείο. Ο συνολικότερος παροξυσμός των κρατούντων για να ισοπεδώσουν τη φύση από άκρη σε άκρη δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Η καταστροφή του Αχελώου και της Μεσοχώρας είναι προ των πυλών. Μόνο η ανάπτυξη και η όξυνση των αντιστάσεων μπορεί να την εμποδίσει. Το επόμενο διάστημα θα πρέπει να βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση για την απόκρουση οποιασδήποτε επιθετικής κίνησης από τη μεριά του κράτους και της ΔΕΗ. Οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Μεσοχώρας έχουν ήδη από το 1990 δείξει τις δυνατότητες της μαχητικής αντίστασης. Στο χέρι τους είναι να πράξουν το ίδιο και τώρα. Επίσης, όλοι όσοι -ήδη από το 2007- βρεθήκαμε στις κινητοποιήσεις στο ποτάμι, διαδηλώσαμε μαζί στο φράγμα, στις πόλεις της Θεσσαλίας, στο υπουργείο περιβάλλοντος, στη Βουλή και αλλού τώρα οφείλουμε να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Η μαζική κοινωνική κινητοποίηση και ο μαχητικός αγώνας μπορούν να βάλουν φραγμό στα σχέδια τους.  Να γκρεμιστεί το φράγμα της Μεσοχώρας. Να νικήσει ο Αχελώος!

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”/ΑΠΟ

Πάτρα, 21 Αυγούστου 2020

AYΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ  ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ

(ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ, 12-16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020)

Ενάντια στην πράσινη καπιταλιστική ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή…
Ο Αχελώος θα νικήσει, η Μεσοχώρα θα ζήσει!

Ενάντια στην εγκατάσταση βιομηχανικών πάρκων ανεμογεννητριών στα βουνά του Ασπροποτάμου και των Αγράφων…

Ελέυθερα νερα σε πόλεις και χωριά. Κάτω τα χέρια από τις Σταγιάτες.

Οι διώξεις και οι μαφιόζικες επιθέσεις δεν τρομοκρατούν τους αγωνιστές

*

ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΕΚΤΡΟΠΕΣ, ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ, ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ…
OI MHXANEΣ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ

«Η ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι καταρχάς ένας ξεριζωμός. (…) Ανάπτυξη είναι ο οικονομικός πόλεμος (με τους νικητές του, αλλά ακόμα περισσότερο με τους ηττημένους του), η ασυγκράτητη λεηλασία της φύσης, η καταστροφή των διαφορετικών πολιτισμών».  

Στις μέρες μας, ο γιγαντιαίος σχεδιασμός του ελληνικού κράτους για τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και της κοινωνίας με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων και παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, και των ενεργειακών αναγκών του χρεοκοπημένου κρατικού–καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήματα και στη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων στους τόπους τους.

Πέραν των φαραωνικών εγκληματικών έργων που επιχειρούνται σήμερα, όπως τα Υ/Η φράγματα στον Αχελώο (πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της εκτροπής του προς τη Θεσσαλία, ως συνέχεια της δήθεν αυτοτελούς σχεδιαζόμενης λειτουργίας των Υ/Η φραγμάτων στον άνω ρου του) και τα ανοιχτά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, αναγγέλλονται ήδη και επιχειρούνται μια σειρά και άλλων καταστροφικών για τη φύση και τις τοπικές κοινωνίες σχεδιασμών σε πλήθος σημείων της χώρας: Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την εγκατάσταση αιολικών βιομηχανικών ζωνών σε όλα τα ορεινά συγκροτήματα (με κορυφαίο παράδειγμα, σήμερα, το γιγαντιαίο πρότζεκτ που σχεδιάζεται στην περιοχή των Αγράφων), τα προγράμματα φωτοβολταϊκών βιομηχανικών ζωνών, την κατασκευή εκατοντάδων Υ/Η φραγμάτων σε πλήθος ποταμών και χειμάρρων, την παράδοση αναρίθμητων φυσικών οικοτόπων στην τουριστική βιομηχανία, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις σε όλο σχεδόν το έδαφος της χώρας -από την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, τη ΒΔ Πελοπόννησο, τον Πατραϊκό κόλπο και όλο το Ιόνιο έως τις θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτηςμε ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις-, την καύση σκουπιδιών στο Βόλο και βιορευστών σε Μεσολόγγι, Κιλκίς και αλλού ως «εναλλακτικό» καύσιμο και τρόπο διαχείρισης της υπερσυσσώρευσης των απορριμμάτων και των αποβλήτων που το ίδιο το υπερκαταναλωτικό σύστημα παράγει, την ιδιωτικοποίηση του νερού που ήδη συντελείται ή δρομολογείται σήμερα σε μια σειρά από περιοχές (το Πήλιο με επίκεντρο το χωριό Σταγιάτες, τη Θεσσαλονίκη, το φράγμα Πείρου στην Πάτρα).

Οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να προστεθούν σε μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, με το βάθεμα της αναδιάρθρωσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος, στο όνομα της κρατικής – καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία σε «περιόδους κρίσης» εμφανίζεται ως υπόθεση εθνικού συμφέροντος. Μια αναδιάρθρωση με χαρακτηριστικά γενικευμένης επιχείρησης εκποίησης δημόσιων φυσικών πόρων και εκτάσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο που πραγματοποιείται από το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και εξελίσσεται παράλληλα με τον εκσυγχρονισμό του νομικού πλαισίου. Όπως ο νόμος του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών “FastTrack” και εκατοντάδες άλλα νομοσχέδια και υπουργικές αποφάσεις, ώστε να αρθούν οποιεσδήποτε θεσμικές δεσμεύσεις υπήρχαν μέχρι σήμερα στην εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως η προστασία της δασικής έκτασης, ο δημόσιος χαρακτήρας του αιγιαλού, η υποχρέωση κατάθεσης περιβαλλοντικών μελετών στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα κ.ά.

H πρόσφατη ψήφιση του αντιπεριβαλλοντικού νόμου 4685/2020 αποτυπώνει την πλήρη παράδοση του φυσικού κόσμου από το κράτος, απαλείφοντας κάθε έννοια προστασίας του, στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στα βουνά και τα δάση, στα ποτάμια και τα νερά, στις ακτές και το βυθό της θάλασσας στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης. Το προδιαγραμμένο αποτέλεσμα θα είναι η ανελέητη λεηλασία του εναπομείναντος φυσικού κόσμου από τις κορφές των βουνών μέχρι και τους θαλάσσιους βυθούς και ο αφανισμός των παρακείμενων τοπικών κοινωνιών. Continue reading →