AYΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ
(ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ, 12-16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020)
Ενάντια στην πράσινη καπιταλιστική ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή…
Ο Αχελώος θα νικήσει, η Μεσοχώρα θα ζήσει!
Ενάντια στην εγκατάσταση βιομηχανικών πάρκων ανεμογεννητριών στα βουνά του Ασπροποτάμου και των Αγράφων…
Ελέυθερα νερα σε πόλεις και χωριά. Κάτω τα χέρια από τις Σταγιάτες.
Οι διώξεις και οι μαφιόζικες επιθέσεις δεν τρομοκρατούν τους αγωνιστές
*
ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΕΚΤΡΟΠΕΣ, ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ, ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ…
OI MHXANEΣ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ
«Η ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι καταρχάς ένας ξεριζωμός. (…) Ανάπτυξη είναι ο οικονομικός πόλεμος (με τους νικητές του, αλλά ακόμα περισσότερο με τους ηττημένους του), η ασυγκράτητη λεηλασία της φύσης, η καταστροφή των διαφορετικών πολιτισμών».
Στις μέρες μας, ο γιγαντιαίος σχεδιασμός του ελληνικού κράτους για τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και της κοινωνίας με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων και παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, και των ενεργειακών αναγκών του χρεοκοπημένου κρατικού–καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήματα και στη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων στους τόπους τους.
Πέραν των φαραωνικών εγκληματικών έργων που επιχειρούνται σήμερα, όπως τα Υ/Η φράγματα στον Αχελώο (πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της εκτροπής του προς τη Θεσσαλία, ως συνέχεια της δήθεν αυτοτελούς σχεδιαζόμενης λειτουργίας των Υ/Η φραγμάτων στον άνω ρου του) και τα ανοιχτά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, αναγγέλλονται ήδη και επιχειρούνται μια σειρά και άλλων καταστροφικών για τη φύση και τις τοπικές κοινωνίες σχεδιασμών σε πλήθος σημείων της χώρας: Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την εγκατάσταση αιολικών βιομηχανικών ζωνών σε όλα τα ορεινά συγκροτήματα (με κορυφαίο παράδειγμα, σήμερα, το γιγαντιαίο πρότζεκτ που σχεδιάζεται στην περιοχή των Αγράφων), τα προγράμματα φωτοβολταϊκών βιομηχανικών ζωνών, την κατασκευή εκατοντάδων Υ/Η φραγμάτων σε πλήθος ποταμών και χειμάρρων, την παράδοση αναρίθμητων φυσικών οικοτόπων στην τουριστική βιομηχανία, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις σε όλο σχεδόν το έδαφος της χώρας -από την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, τη ΒΔ Πελοπόννησο, τον Πατραϊκό κόλπο και όλο το Ιόνιο έως τις θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτηςμε ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις-, την καύση σκουπιδιών στο Βόλο και βιορευστών σε Μεσολόγγι, Κιλκίς και αλλού ως «εναλλακτικό» καύσιμο και τρόπο διαχείρισης της υπερσυσσώρευσης των απορριμμάτων και των αποβλήτων που το ίδιο το υπερκαταναλωτικό σύστημα παράγει, την ιδιωτικοποίηση του νερού που ήδη συντελείται ή δρομολογείται σήμερα σε μια σειρά από περιοχές (το Πήλιο με επίκεντρο το χωριό Σταγιάτες, τη Θεσσαλονίκη, το φράγμα Πείρου στην Πάτρα).
Οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να προστεθούν σε μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, με το βάθεμα της αναδιάρθρωσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος, στο όνομα της κρατικής – καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία σε «περιόδους κρίσης» εμφανίζεται ως υπόθεση εθνικού συμφέροντος. Μια αναδιάρθρωση με χαρακτηριστικά γενικευμένης επιχείρησης εκποίησης δημόσιων φυσικών πόρων και εκτάσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο που πραγματοποιείται από το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και εξελίσσεται παράλληλα με τον εκσυγχρονισμό του νομικού πλαισίου. Όπως ο νόμος του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών “FastTrack” και εκατοντάδες άλλα νομοσχέδια και υπουργικές αποφάσεις, ώστε να αρθούν οποιεσδήποτε θεσμικές δεσμεύσεις υπήρχαν μέχρι σήμερα στην εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως η προστασία της δασικής έκτασης, ο δημόσιος χαρακτήρας του αιγιαλού, η υποχρέωση κατάθεσης περιβαλλοντικών μελετών στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα κ.ά.
H πρόσφατη ψήφιση του αντιπεριβαλλοντικού νόμου 4685/2020 αποτυπώνει την πλήρη παράδοση του φυσικού κόσμου από το κράτος, απαλείφοντας κάθε έννοια προστασίας του, στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στα βουνά και τα δάση, στα ποτάμια και τα νερά, στις ακτές και το βυθό της θάλασσας στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης. Το προδιαγραμμένο αποτέλεσμα θα είναι η ανελέητη λεηλασία του εναπομείναντος φυσικού κόσμου από τις κορφές των βουνών μέχρι και τους θαλάσσιους βυθούς και ο αφανισμός των παρακείμενων τοπικών κοινωνιών.
Όσο για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» δεν είναι παρά ένα περιτύλιγμα εξωραϊσμού της γνωστής καταστροφικής μηχανής του καπιταλισμού ώστε να φαίνεται φιλικότερη δήθεν προς το περιβάλλον την ίδια στιγμή που το λεηλατεί και το καταστρέφει.
Άλλωστε, και σε παγκόσμιο επίπεδο οι συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης της φύσης και της κοινωνίας επιφέρουν περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής, τόσο του ανθρώπου όσο και συνολικά του φυσικού κόσμου, εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους και φτάνοντας μέχρι τα έσχατα όρια της διακινδύνευσης της ίδιας της επιβίωσης, όπως έμμεσα ομολογείται από τους ίδιους τους κρατικούς αξιωματούχους μιλώντας πλέον για ανεπίστρεπτες κλιματικές αλλαγές και περιβαλλοντική κρίση. Από τον Αμαζόνιο ως τη Σιβηρία, οι αποψιλώσεις και οι εμπρησμοί των δασών, η μόλυνση των θαλασσών, το λιώσιμο των πολικών πάγων, οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η συρρίκνωση της βιοποικιλότητας και η εξαφάνιση πλήθους ζωικών ειδών, είναι μερικά μόνο μέρη της συνολικής οριακής περιβαλλοντικής κρίσης που δημιουργεί η κρατική-καπιταλιστική επιθετικότητα. Γίνονται έτσι φανερά, τόσο το μέλλον που επιφυλάσσει και επιβάλλει σε όλους μας ο κρατικός–καπιταλιστικός πολιτισμός της μόλυνσης και της ανάπτυξης που περνάει μέσα από την ένταση της επίθεσης στο περιβάλλον και στις τοπικές κοινωνίες, όσο και τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά του αδιέξοδα.
Είναι γεγονός πως, στην εποχή μας, ο φυσικός κόσμος δέχεται μια άνευ ιστορικού προηγούμενου καταστροφική και λεηλατική επίθεση στο όνομα της αξιοποίησης και της ανάπτυξής του προς όφελος δήθεν των ανθρώπων. Η επίθεση αυτή δεν γίνεται σε ένα μόνο σημείο του φυσικού κόσμου, σε ένα μόνο ή ορισμένα στοιχεία του και δεν έχει σαν φορέα της γενικά τον άνθρωπο. Η επίθεση γίνεται συνολικά στον φυσικό κόσμο και γίνεται από ένα ολόκληρο πολιτικοοικονομικό σύστημα προς όφελος κατά κύριο λόγο της ολιγαρχίας που βρίσκεται στην κορυφή του. Κάθε σημείο που εκδηλώνεται αυτή η επίθεση και κάθε στοιχείο που βάλλεται προς αξιοποίησή του στο όνομα της ανάπτυξης είναι μέρος της ευρύτερης καταστροφής που υφίσταται το περιβάλλον και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν έχει δηλαδή μόνο την τοπική του διάσταση ώστε η αντίδραση να αφορά μια ομάδα ανθρώπων κάθε φορά, αλλά μια ευρύτερη διάσταση που αφορά πολλές ακόμα ομάδες ανθρώπων, ολόκληρη την κοινωνία.
Η υπεράσπιση του φυσικού κόσμου και η οργάνωση της ζωής σε αρμονία με αυτό, όπως και η υπεράσπιση του δημόσιου – ελεύθερου χώρου είναι θεμελιώδεις παράγοντες για την εξέλιξη της κοινωνίας στην κατεύθυνση της ελευθερίας, της αυτονομίας, της συλλογικοποίησης και της δημιουργικότητας. Σήμερα, οι αγώνες υπεράσπισης του φυσικού κόσμου και του δημόσιου χώρου που ξεσπούν σε σημεία όπου σχεδιάζεται η λεηλασία και καταστροφή τους και πλήττεται η δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των τοπικών κοινοτήτων, βρίσκονται συχνά εγκλωβισμένοι στα όρια του τοπικού, της θεσμικής διαμαρτυρίας, του νομικού πλαισίου, της αντιπροσώπευσης, της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις συσπειρώνουν την πλειοψηφία των κατοίκων των περιοχών που πλήττονται, ενώ αρκετές φορές προχωρούν πέραν του θεσμικού πλαισίου διαμαρτυρίας αμφισβητώντας τους κρατικούς και δημοτικούς παράγοντες και φορείς.
Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη απαιτείται μια συνολική κοινωνική αφύπνιση, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η συγκρότηση πλατιών, αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία αναχωμάτων σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα.
Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν, υπάρχει η επιλογή της αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι συμβαίνει όταν η κοινωνία παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις είναι ζωντανές, μπορούν να νικήσουν και θα νικήσουν!
*
ΕΝAΝΤΙA ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ» AΝAΠΤΥΞΗ, ΤA ΦΡAΓΜAΤA ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ
Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ! Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Η επαπειλούµενηάμεσα στις µέρες µας οριστική καταστροφή του ποταµού Αχελώου µέσω της λειτουργίας του Υ/Η φράγµατος στη Μεσοχώρα, του Υ/Η εργοστασίου και του τεχνητού ταµιευτήρα στην περιοχή του άνω ρου του, η οποία είχε µείνει ανέγγιχτη, καθώς και η εκτροπή του σε επόµενο χρόνο από τη φυσική λεκάνη απορροής του προς τη Θεσσαλία, θα επιφέρει επιπλέον κι ανυπολόγιστες καταστροφές τόσο στις ορεινές κοιλάδες, τα φυσικά οικοσυστήµατα και τους ανθρώπινους οικισµούς του καταποντίζοντάς τα στη λάσπη, όσο και στο ευάλωτο δέλτα των εκβολών του στο Ιόνιο όπου σχηµατίζονται µοναδικοί υδροβιότοποι.
Να σηµειώσουµε ότι για το μισό χωριό της Μεσοχώρας Τρικάλων προβλέπεται η απομάκρυνση των κατοίκων και η αναγκαστική απαλλοτρίωσητων σπιτιών τους από τη ΔΕΗ (για το υπόλοιπο προβλέπεται η δυνατότητα προαιρετικής απαλλοτρίωσης) καθώς ένα μέρος του, όπως και οιπαραποτάµιοιοικισµοί, θα κατακλυσθεί από τα νερά του τεχνητού ταµιευτήρα, ενώ το υπόλοιπο θα απειλείται από την διάβρωση.
Σήµερα, αυτή η καταστροφική για την περιοχή προοπτική είναι περισσότερο ορατή από τότε που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται τα γιγαντιαία Υ/Η φράγµατα στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Η αμέσως προηγούμενη κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ)που ήταν πλήρως ευθυγραµµισµένημε τις νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές λεηλασίας του φυσικού κόσµου και του κόσµου της εργασίας (που επέβαλαν όλες οι κυβερνήσεις ανεξαιρέτως, η ΕΕ και το ΔΝΤ, και στις οποίες εντάσσεται και η ολοκλήρωση των Υ/Η έργων και η ιδιωτικοποίησήτους), ολοκλήρωσε τις διαδικασίες αποδέσµευσης του Υ/Η φράγµατοςΜεσοχώρας από το συνολικό έργο της εκτροπής, το οποίο έχει µπλοκάρει προσωρινά από το Σ.τ.Ε., ώστε να λειτουργήσει άµεσα.
Στις 2 Αυγούστου 2017, υπογράφηκε από τον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκρ.Φάµελο, η ΑΕΠΟ (Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) του Υ/Ηφράγµατος της Μεσοχώρας.Σε συνέντευξη Τύπου που συµµετείχαν οΦάµελος, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύµβουλος της ΔΕΗ, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας,οΔήµαρχος Πύλης και παραβρέθηκαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας, εκτέθηκαν οι µεθοδεύσεις των κρατικών αξιωµατούχων για την άµεση λειτουργία του φράγµατος.Συγκεκριµένα, µε βάση το χρονοδιάγραµµα που τέθηκε τότε στη συνέντευξη, η έµφραξη του ποταµού θα έπρεπε να γίνει το αργότερο τον Ιούλη του 2019, οπότε και θα άρχιζε να λειτουργεί το Υ/Η εργοστάσιο.
Παράλληλα η ΔΕΗ, που η ιδιωτικοποίησή της αποτελεί σταθερό στόχο του κράτους,ενέκρινετότε κατόπιν εντολής του ΥΠΕΚΑ, τον απαιτούµενοπροϋπολογισµό, περίπου 20 εκατοµµύρια ευρώ, για την αποπεράτωση του φράγµατος και του Υ/Η εργοστασίου της Μεσοχώρας(καθώς και περίπου 90 εκατοµµύρια ευρώ για την καταβολή αποζηµιώσεων για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις σπιτιών και κτηµάτωνστο χωριό, διαδικασία στην οποία αντιτάσσονται πολλοί κάτοικοι μέσα από το Σύνδεσμο ΚατακλυζομένωνΜεσοχώρας).
Πρόκειται δηλαδή για την συνέχιση της κατασπατάλησης από το κράτος τεράστιων ποσών του δημόσιου (κοινωνικού) πλούτου για τη λειτουργία κατασκευαστικών έργων που θα επιφέρουν καταστροφικά αποτελέσµατα στο περιβάλλον, τις τοπικές κοινότητες και την κοινωνία συνολικά, και τα οποία θα αποδοθούν κατόπιν για εκµετάλλευση και κερδοφορία σε ιδιώτες επιχειρηματίες µαζί µε το αποκλειστικό δικαίωµαεκµετάλλευσης του νερού του ποταµού και των παρακείµενων εκτάσεων.
Εννοείται ότι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση της προηγούμενης κυβέρνησης για την άμεση λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας (με ανοιχτή πάντα και την προοπτική της μερικής εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία) κινήθηκε όπως είχε ήδη εξαγγελθεί και η νέα κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 2019 που βρήκε ορθάνοιχτο το δρόμο για την καταστροφή του Αχελώου και τον αφανισμό της Μεσοχώραςμε την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις πρώτες άλλωστε εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης κατά την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στην ΔΕΘ πέρσι ήταν η προγραμματιζόμενη έμφραξη του ποταμού για την πλήρωση του τεχνητού ταμιευτήρα και τη λειτουργία του φράγματος ως Υ/Η έργου, ενώ ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κ. Αγοραστός έθεσε ευθέως και το ζήτημα της εκτροπής, λέγοντας χαρακτηριστικά «δώστε μου τον Αχελώο να τον εκτρέψω» λες και ο ποταμός είναι τσιφλίκι του!
Και επιπλέον αυτών γίνονται κι άλλοι σχεδιασμοί για την περιοχή προκειμένου να χορηγηθούν άδειες και να παραχωρηθούν δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες για την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων πάνω στους ορεινούς όγκους του Ασπροπόταμου που περιβάλουν την κοιλάδα του Αχελώου, όπως στο υψηλότερο βουνό της περιοχής, το Αυγό (2.152 μ.) απέναντι από τη Μεσοχώρα, στο Χατζή (2.048) πάνω από το χωριό και άλλα.
Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η μη λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας μέχρι και σήμερα-τόσο ως έργο κεφαλής του όλου συμπλέγματος της εκτροπής όσο και ως αποσπασμένο από αυτήν παρουσιαζόμενο ως αυτοτελές έργο-, άρα και η προστασία του άνω ρου Αχελώου, της ορεινής κοιλάδας του στην Πίνδο και της τοπικής κοινωνίας της Μεσοχώρας, οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην μακροχρόνια αντίσταση των ίδιων των Μεσοχωριτών, κυρίως μέσα από το Σύνδεσμο Κατακλυζομένων,οι οποίοιδεν παραδίδουν τα σπίτια τους και δεν εγκαταλείπουν το χωριό τους στους σχεδιασμούς του κράτους. Η μακροχρόνια αυτή αντίσταση τηςΜεσοχώρας που βρίσκεται σε ομηρία εδώ και 35 χρόνια απειλούμενη με αφανισμό,έγινε επίκεντρο ενός ευρύτερου αγώνα αλληλέγγυων, και το χωριό σημείο συνάντησης πολλών αγωνιζόμενων ανθρώπων ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης.
Αναφερόμενοι ειδικότερα στοζήτηµα της μερικής εκτροπής του Αχελώου από τη φυσική λεκάνη απορροής του προς τη Θεσσαλία, έργο παράνομο σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές όπου απαγορεύεται η μεταφορά νερού από μια υδρολογική λεκάνη σε μια άλλη και μπλοκαρισμένο από σειρά αποφάσεων του ΣτΕ,συνεχίζει να αποτελεί κεντρική στόχευση του ελληνικού κράτους µε τη συνεχή χρηµατοδότηση για τη συντήρηση των έργων που ήδη έχουν κατασκευαστεί (σήραγγα της εκτροπής, τµήµα του φράγµατος στη Συκιά κλπ) ώστε να προχωρήσει τµηµατικά.Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε με την υπογραφή της ΑΕΠΟ τον Αύγουστο του 2017 εκφράστηκε η πρόθεση να πραγµατοποιηθεί το επόµενοδιάστηµα, αφού επανεξεταστούν οι τεχνικοί όροι του έργουκαι ο τότευπουργός Φάµελος αναφέρθηκε σε “αναθεώρηση του σχεδίου διαχείρισης υδατικής λεκάνης” και “τροποποίηση του παλαιότερου λανθασµένου σχεδίου της εκτροπής”, ώστε να προσπεραστούν θεσµικάκολλήµατα του παρελθόντος…
Εδώ να υπενθυµίσουµε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εµφανιζόταν για χρόνια ως αντίθετος στην κατασκευή και λειτουργία των µεγάλων Υ/Η φραγµάτων και της εκτροπής του Αχελώου. Ωστόσο η άμεση ή έμμεση παρουσία του στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις είχε σαφή στόχο: την προσπάθεια διαµεσολάβησης και χρησιµοποίησής τους ως εργαλείο διαπραγµατευτικής ισχύος από το κόμμα µέσα στους θεσµούς, αποσκοπώντας εν τέλει,όπως και σε άλλες περιπτώσεις,στην αφομοίωση των κοινωνικών αγώνων, την απονεύρωση και τη µετατροπή τους σε δεξαµενή ψήφων για την ανέλιξή του στην εξουσία.
Η ολοκληρωτικά ηττηµένη αντίληψη που προώθησε, ότι µπορούνδηλαδήνα δικαιωθούν οι πόθοι και οι διεκδικήσεις των αγωνιζόµενων ανθρώπων µέσα από τους θεσµούς, συµπυκνώνεται και στο αίτηµατης Πανελλαδικής Κίνησης Ενάντια στην Εκτροπή για προάσπιση του Αχελώου και συνολικότερα της φύσης με την ίδρυση Υπουργείου Περιβάλλοντος! Αυτό ικανοποιήθηκε το 2010 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο η πρώτη εξαγγελία του Υπουργείου Περιβάλλοντος αφορούσετην αποπεράτωση και αυτοτελή λειτουργία του Υ/Η φράγµατος της Μεσοχώρας για την παραγωγή «πράσινης» ενέργειας! Και λίγα χρόνια αργότερα αυτή την απόφαση και µε την ίδια επιχειρηµατολογίαήρθε να υλοποιήσει και το Υπουργείο Περιβάλλοντος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης, έχει σηµασία να υπενθυµίσουµε ότι παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλους παρατρεχάμενουςτης Πανελλαδικής Κίνησης επιχείρησαν από το 2007 να εµφανιστούν ως οιμοναδικοί εκφραστές του αγώνα έχοντας μια ιδιοκτησιακή αντίληψη γι’ αυτόνπαρεµποδίζονταςκαι συκοφαντώντας ακόμη κάθε άλλη µη-ελεγχόµενηαπό αυτούς αγωνιστική έκφραση και δράση. Ωστόσο η Πανελλαδική Κίνηση απέτυχε να επιβληθεί πάνω στο ευρύτερο κίνηµααλλά και να σταθεί και μετά το 2010 εξαφανίστηκε, ενώ όταν ο ΣΥΡΙΖΑ που τη χειραγωγούσε ανέλαβε την πολιτική εξουσία, προώθησε µε κάθε τρόπο τη λειτουργία του Υ/Η φράγµατοςτης Μεσοχώρας,καθώς και άλλους καταστροφικούςσχεδιασµούς, όπως το ανοιχτό µεταλλείο χρυσού στο όρος Κάκκαβοςστη Β.Α. Χαλκιδική.
Μολονότι όμως η αλήστου μνήμης Πανελλαδική Κίνηση ατύχησε και διαλύθηκε, εμφανίστηκε μετά από χρόνιακάτι σαν συνέχειά της (λίγο πριν την υπογραφή της ΑΕΠΟ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2017), με την ίδια ηγεμονίστικη νοοτροπία,οικειοποιούμενημε το έτσι θέλω τον αγώναακόμα και αναδρομικά, τα χρόνια που η ίδια ήταν ανύπαρκτη και οι παράγοντές της άφαντοι! Και θα πρέπει επιτέλους να πούμε ότι εκτός από τη λεηλασία της φύσης και της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο, έχουμε επίσης και το πολιτικό πλιάτσικο του αγώνα από την ιδιοτέλεια διαφόρων παραγοντίσκων και φερέλπιδων διαμεσολαβητών του.
Από τη πλευρά µας, ως Αυτόνοµη Συνάντηση Αγώνα, µη προσδοκώντας τίποτε ουσιαστικό από τους θεσµούς και τους διαµεσολαβητέςτους,και έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι η λογικήτης ανάθεσης και η εμπιστοσύνη στη διαμεσολάβηση οδηγούνστον παροπλισμό, την απογοήτευση και την ήττα, εξακολουθούμε σταθερά να οργανώνουµε από τα κάτω τις αντιστάσεις µας και να στήνουµεκάθε δυνατό ανάχωµα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου, µε σκοπό να πυκνώσουν οι δεσµοί αλληλεγγύης και συντροφικότητας των αγωνιζόµενωνανθρώπων και να συντεθούν οι αρχές και οι θέσεις τους στην κατεύθυνση µιας συνολικότερης επιλογής ρήξης µε την εξουσία και τις αντικοινωνικές επιταγές της.
Στηρίζουµε τις τοπικές πρωτοβουλίες αντίστασης οι οποίες είναι ουσιαστικές για τη δυναµική και την εξέλιξη του αγώνα, και απευθυνόµαστε ευρύτερα σε όλο τον κόσµο του κοινωνικού-ταξικού αγώνα και την κοινωνία συνολικά πιστεύοντας ότι ο αγώνας ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου δεν αφορά ένα τοπικό περιβαλλοντικό ζήτηµα, αλλά ένα κεντρικό πολιτικό ζήτηµα.
Αντιλαµβανόµενοι τον ποταµόAχελώο ως µέρος τού φυσικού κόσµου που λεηλατείται από το κράτος και το κεφάλαιο, κοινή συνείδηση όσων βρεθήκαµε από το 2007 στη Μεσοχώρα ήταν να παρέµβουµε εκεί ακριβώς όπου εξελίσσονται οι καταστροφικές δραστηριότητες και να συµβάλουµε,όπως και κάναμε πάντα,στην αναζωπύρωση του αγώνα ενάντια στα φράγµατα και την εκτροπή του ποταµού, καθώς επίσης τις αµµοληψίες και την αποψίλωση των παρόχθιων δασών. Αντίθετα µε µια λογική που θέλει τον αγώνα είτε να αυτοπεριορίζεται στενά στο σηµείο των φραγµάτων και της εκτροπής είτε να απομακρύνεται ολότελακαι εντέλει να αδρανοποιείται, µε ολέθριες επιπτώσεις για αυτήν την επιλογή (όπως η Πανελλαδική Κίνηση που εξαφανίστηκεστον Αστακό Αιτωλ/νίας)αλλά και αρνητική επίδραση στον ευρύτερο αγώνα για την προάσπιση του ποταµού.
Πολλοί αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Μεσοχώρας από το 1990 μέχρι και σήμερα διάλεξαν τον αξιοπρεπή δρόµο της αντίστασης και είναι στο χέρι τους να τον συνεχίσουν και σήµερα.Απέναντιστις τοπικές εξουσίες (Δηµαρχία και Περιφέρεια) που επιβουλεύονται το χωριό,τα συµφέροντα που παίζονται στις πλάτες τους για χάρη του κράτους, της ΔΕΗ, των κατασκευαστικών εταιρειών και των μελλοντικών αγοραστών του φράγματος, αλλά και πέρα από θεσµικές,κοµµατικέςκαι παραγοντίστικες λογικές που καλλιεργούν αυταπάτες. Από τη µεριά µας, επιζητώντας τη ριζοσπαστικοποίηση, την όξυνση, τη γενίκευση και το συντονισµό του κοινωνικού αγώνα από τα κάτω, στεκόµαστε αλληλέγγυοι πλάι σε όλους όσοι αγωνίζονται με αξιοπρέπεια και συλλογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης.
Και θεωρούµε την αγωνιστική παρουσία µας στο χώρο όπου διαπράττεται το έγκληµα των φαραωνικών φραγµάτων και της εκτροπής του ποταμού απαραίτητη και χρήσιµη για την εξέλιξη και την ανάπτυξη τόσο του αγώνα για την προάσπιση του Αχελώου και των τοπικών κοινωνιών στον άνω ρου του, όσο και για την προάσπιση του φυσικού κόσµου και της κοινωνίας συνολικότερα.
Από τον Αχελώο, τα Άγραφα και τις Σκουριές στη Χαλκιδική, μέχρι την Κρήτη, τον Πατραϊκό, το Ιόνιο, το Βόλο και το Πήλιο και όπου αλλού εκδηλώνεται η κρατική- καπιταλιστική επιθετικότητα…
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ
Αύγουστος 2020