ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ, ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ, ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΗΣΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ!

Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα μέσα στη βαθιά κρίση του- οικονομική, κοινωνική, υγειονομική,περιβαλλοντική, και εντέλει αξιακή – επιτίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στη φύση, στις τοπικές κοινωνίες και στον κόσμο της εργασίας.Μεγάλα επενδυτικά σχέδια για εγκατάσταση αιολικών πάρκων και εξόρυξη υδρογονανθράκων, δημιουργία φαραωνικών φραγμάτων, υφαρπαγή πηγών για την ύδρευση και εξυπηρέτηση των αναγκών της βιομηχανίας στα μεγάλα αστικά κέντρα, αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεωνμε στόχο την ακόμα μεγαλύτερη υποδούλωση των εργαζόμενων στα αφεντικά εν μέσω πανδημίας, το μόνο που υπόσχονται είναι ανέχεια, αρρώστειες και εξαθλίωση για τα πληβειακά κομμάτια της κοινωνίας, ανεπανόρθωτη καταστροφή της φύσης, αφανισμό των υπόγειων και επίγειων υδάτων, εκτοπισμό ολόκληρων χωριών. Τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά, ως νέοι κονκισταδόρες, επιχειρούν να κατακτήσουν νέα εδάφη: κάθε σπιθαμή γης, κάθε βουνό, κάθε ποτάμι, κάθε θάλασσα, κάθε νησί αποτελούν μια ακόμα ευκαιρία για καπιταλιστική κερδοφορία με συνολικότερο στόχοτη διαιώνιση της παρασιτικής ύπαρξης του κράτους και του κεφάλαιου σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας. Και καθώς κάθε άλλο επιχείρημα μοιάζει να έχει καταρεύσει, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά με έναν μόνο τρόπο: την ωμή και οργανωμένη βία των συμμοριών του κράτους και των μεγάλων εταιρειών που λυμαίνονται τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους από άκρη σε άκρη του πλανήτη.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτή η επιθετικότητα μέσα στην παρούσα συγκυρία, αφενός μεν αποτυπώνεται στον νέο αντιπεριβαλλοντικό νόμο των διαχειριστών της εξουσίας ο οποίος, μεταξύ άλλων, προβλέπει διαδικασίες εξπρες για την αδειοδότηση και την υλοποίηση επενδυτικών έργων, ουσιαστική κατάργηση των προστατευόμων περιοχών NATURA, πλήρη παράκαμψη της βούλησης των τοπικών κοινωνιών, εν λευκώ διενέργεια ερευνητικών εργασιών για εξόρυξη υδρογονανθάκων σε μια χώρα με ιδιαίτερη σεισμική δραστηριότητα∙ αφετέρου δε εκφράζεται με τις απειλές και την καταστολή των τοπικών αντιστάσεων,όπως συμβαίνει με τις μηνύσεις του ανθρώπου του υποκόσμου και δημάρχου Βόλου, Αχιλλέα Μπέου, σε βάρος των κατοίκων των Σταγιατών που αγωνίζονται να σώσουν τις πηγές του χωριού τους και έχουν προχωρήσει σε μορφές αυτοοργάνωσης με την ανάδειξη της γενικής συνέλευσης σε μόνο αντιπροσωπευτικό όργανό της συλλογικής τους βούλησης και όπως συνέβη στις 20 Μάη 2020 στην Τήνο, όπου στάλθηκαν ΜΑΤ για να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους του νησιού που αγωνίζονται εδώ και καιρόενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα χωριά τους κι έχουν καταφέρει να σταματήσουν – έστω και πρόσκαιρα -το έργο μπλοκάροντας τα μηχανήματα της εταιρείας.

Να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε όλη τη χώρα κατέχει περίοπτη θέση στα ευρύτερα επενδυτικά σχέδια για το νέο θαυμαστο κόσμο που μας υπόσχονται κράτος και αφεντικά, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης » και των ανανεώσιμών πηγών ενέργειας που απλώς έρχονται να συμπληρώσουν τις παραδοσιακές μορφές ενέργειας και, περιβαλλόμενα το μανδύα της οικολογικής ευαισθησίας, να μολύνουν ακόμα περισσότερο το περιβάλλον με την κατασκευή των απαιτούμενων υποδομών. Κι αυτό μολόνοτι έχει αποδειχθεί ότι τέτοιου είδους εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικά δαπανηρές για να παραχθεί ένα ελάχιστο ποσοστό ενέργειας. Τι σημασία έχει; Το μόνο που έχει σημασία είναι να κινούνται κεφάλαια, να τρέχει το χρήμα, να γίνονται επενδύσεις που μετά το πέρας τους θα αφήσουν πίσω τους ένα απέραντο σεληνιακό τοπίο.

Σε ό,τι αφορά την ηπειρωτική Ελλάδα, ολόκληρη η Πίνδος (Βαρνούντας, Γράμμος, Βασιλίτσα, Λύγκος, Ασπροπόταμος, Άγραφα, Οίτη) έχει μπει στο μάτι του κυκλώνα, μέσα από την εγκατάσταση ενός τεράστιου αριθμού ανεμογεννητριών που θα αλλοιώσουν το φυσικό τοπίο, θα αφανίσουν τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και θα εξαφανίσουν ολόκληρα χωριά από το χάρτη. Έτσι στην επαπειλούμενη καταστροφή του ποταμού Αχελώου με τη σχεδιαζόμενη λειτουργία τουφράγματος και τη μελλοντική εκτροπή του ποταμού, έρχεται να προστεθεί και η καταστροφή των πανέμορφων βουνών της γύρω περιοχής με τις τερατώδεις κατασκευές ανεμογεννητριών.

Αυτά τα φιλόδοξα σχέδια για τη μετατροπή της οροσειράς της Πίνδου σε ένα τεράστιο αιολικό πάρκο συναντούν τις αντιστάσεις των τοπικών κοινωνιών : μετά τους κατοίκους των Αγράφων που διεξάγουν έναν ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στην καταστροφή της περιοχής τους, και οι κάτοικοι των χωριών της Οίτης, οι οποίοι έχουν ήδη αγωνιστεί ενάντια στις εξορύξεις βωξίτη στον τόπο τους, κινητοποιούνται ενάντια στην επαπειλούμενη καταστροφή του παμένορφου βουνού της Οίτης απο την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή σχεδιάζεται να εγκατασταθούν 37 ανεμογεννήτριες, ύψους 120 μέτρων η κάθε μια, σε υψόμετρα από 1.700 έως 2.100 μ. Ήδη για τις 15 από αυτές που αφορούν στη θέση «Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο» έχει δοθεί έγκριση άδειας παραγωγής και αναμένεται η έκδοση απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, ενώ για τις υπόλοιπες που αφορούν στις θέσεις Πύργος, Ξεροβούνι και Μακρυράχη, η διαδικασία βρίσκεται στη φάση της αξιολόγησης των αιτήσεων παραγωγής.

Λόγω της γεωλογικής σύστασης της Οίτης, που αποτελείται κυρίως από ασβεστολιθικά πετρώματα, το βουνό έχει άφθονα νερά και είναι διάσπαρτο με καρστικούς σχηματισμούς, δολίνες, σπήλαια και καταβόθρες. Το πιο γνωστό σπήλαιο είναι εκείνο της Ανεμότρυπας που βρίσκεται κοντά στο χωριό της Υπάτης. Από τα οροπέδιά της πηγάζουν τρία ποτάμια, ο Ασωπός, ο ιστορικός από την εποχή της Αντίστασης Γοργοπόταμος και ο Ίναχος που καταλήγουν στο Σπερχειό και από παντού στο βουνό αναβλύζουν πηγές. Η Οίτη έχει ένα σπάνιο οικοσύστημα και το 1966 ιδρύθηκε ο Εθνικός Δρυμός Οίτης για την προστασία της χλωρίδας και της άγριας ζωής του βουνού. Ο Δρυμός εκτείνεται στο βορειοανατολικό τμήμα του βουνού, απο τις κορυφές Γρεβενά ύψους 2.116 μ. και Αλύκαινα ύψους 2.058 μ. μέχρι τις υπώρειές του στα 400 μ. πάνω από τα χωριά Υπάτη και Κομποτάδες, περιλαμβάνοντας μεγάλη ποικιλία εδαφών. Μεγάλης οικολογικής σημασίας είναι το οροπέδιο στη θέση Λειβαδιές όπου παρουσιάζονται τρεις τύποι λιβαδιών με εκπληκτική ποικιλία φυτών. Να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σχεδιάζεται να γίνει ακριβώς δίπλα στα όρια του δρυμού.

Οι κάτοικοι των χωριών της Οίτης αγωνίζονται ενάντια στη καταστροφή του μοναδικού αυτού βουνού, της χλωρίδας και της πανίδας του, που θα σημάνει και την καταστροφή της ιστορικής μνήμης και την ερήμωση των χωριών τους. Στις 24 Μάη στις 11 το πρωί, λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης από τον κορονοϊό, οργανώνουν πορεία αλληλεγγύης με αφετηρία το διάσελο της Πάθενας που θα ακολουθήσει τη διαδρομή Πάθενα – Αετός – Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο –Πάθενα περνώντας από τα σημεία που απειλούνται με καταστροφή λόγω της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Είμαστε στο πλευρό τους, όπως ήμασταν στο πλευρό τους το Μάη του 2007, όταν κινητοποιήθηκαν ενάντια στις εξορυκτικές δραστηριότητες στην Οίτη.

Σαν αγωνιστές και σαν αγωνίστριες, δεν λείψαμε και δεν λείπουμε από ταμέτωπα αγώνα για την προάσπιση της φύσης και των τοπικών κοινωνιών, υπερβαίνοντας – στο μέτρο του δυνατού – τα εμπόδια που θέτουν οι γεωγραφικές αποστάσεις : από τον ανυποχώρητο και νικηφόρο αγώνα των κατοίκων της Ολυμπιάδας και της Βαρβάρας και εκείνον της Ιερισσού και της Μ. Παναγίας ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική και τον αγώνα στο χωριό Πουρί για τη διάσωση των τοπικών πηγών μέχρι τον αγώνα ενάντια στην καταστροφή της Πάρνηθας και για την απομάκρυνση του καζίνοκαι τον πολυετή αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του ποταμού Αχελώου καθώς και τον αφανισμό της Μεσοχώρας. Κι αυτό στην κατεύθυνση σύνδεσης του ζητήματος της περιβαλλοντικής καταστροφής με το ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα : εκείνο της δημιουργίας μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, ελευθερίας που μπορεί να οικοδομηθεί μόνο στα ερείπια της κυρίαρχης κρατικής και καπιταλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας. Σαν τέτοιοι είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κατοίκων της Οίτης, καθώς και σε κάθε αγώνα που επιχειρεί να μπεί φραγμός στα εγκληματικά σχέδια του κράτους και του κεφάλαιου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΟΙΤΗΣ, ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ, ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΑΓΙΑΤΩΝ

Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

24 Μάη 2020

Πρωτοβουλία αγώνα για τη γη και την ελευθερία

Πορεία Τετάρτη 11/12/2019, Μοναστηράκι 6μ.μ.|Ελεύθερα βουνά χωρίς Αιολικά

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ
αλληλεγγύη στους 4 διωκόμενους αγωνιστές στην Καρδίτσα
ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ  11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2019,
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 6 μ.μ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
(ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ στις όχθες του Αχελώου)

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ

Την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση ενημέρωσης στον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87) στις 7 μ.μ.

Ενάντια στην καταστροφική λεηλασία των Αγράφων με την εκχώρηση τους για την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων.

*Το Σάββατο 12 Οκτωβρίου συμμετέχουμε στην πανελλαδική διαδήλωση στην Καρδίτσα, η οποία έχει καλεστεί από την ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην “πράσινη” ανάπτυξη και τα αιολικά στα Άγραφα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” -μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΕΚΤΡΟΠΕΣ, ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ, ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ…

OI MHXANEΣ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ

«Η ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι καταρχάς ένας ξεριζωμός. (…) Ανάπτυξη είναι ο οικονομικός πόλεμος (με τους νικητές του, αλλά ακόμα περισσότερο με τους ηττημένους του), η ασυγκράτητη λεηλασία της φύσης, η καταστροφή των διαφορετικών πολιτισμών».   

Στις μέρες μας, ο γιγαντιαίος σχεδιασμός του ελληνικού κράτους για τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και της κοινωνίας με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων και παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, και των ενεργειακών αναγκών του χρεοκοπημένου κρατικού–καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήματα και στη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων στους τόπους τους.

Πέραν των φαραωνικών εγκληματικών έργων που επιχειρούνται σήμερα, όπως τα Υ/Η φράγματα στον Αχελώο (πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της εκτροπής του προς τη Θεσσαλία, ως συνέχεια της δήθεν αυτοτελούς σχεδιαζόμενης λειτουργίας των Υ/Η φραγμάτων στον άνω ρου του) και τα ανοιχτά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, αναγγέλλονται ήδη και επιχειρούνται μια σειρά και άλλων καταστροφικών για τη φύση και τις τοπικές κοινωνίες σχεδιασμών σε πλήθος σημείων της χώρας: Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την εγκατάσταση αιολικών βιομηχανικών ζωνών σε όλα τα ορεινά συγκροτήματα (με κορυφαίο παράδειγμα, σήμερα, το γιγαντιαίο πρότζεκτ που σχεδιάζεται στην περιοχή των Αγράφων), τα προγράμματα φωτοβολταϊκών βιομηχανικών ζωνών, την κατασκευή εκατοντάδων Υ/Η φραγμάτων σε πλήθος ποταμών και χειμάρρων, την παράδοση αναρίθμητων φυσικών οικοτόπων στην τουριστική βιομηχανία, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις σε όλο το έδαφος της ελληνικής επικράτειας, την καύση σκουπιδιών στο Βόλο και βιορευστών σε Μεσολόγγι, Κιλκίς και αλλού ως «εναλλακτικό» καύσιμο και τρόπο διαχείρισης της υπερσυσσώρευσης των απορριμάτων και των αποβλήτων που το ίδιο το υπερκαταναλωτικό σύστημα παράγει, την ιδιωτικοποίηση του νερού που ήδη συντελείται ή δρομολογείται σήμερα σε μια σειρά από περιοχές (Πήλιο, Θεσσαλονίκη, φράγμα Πείρου στην Πάτρα).

Οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να προστεθούν σε μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, με το βάθεμα της αναδιάρθρωσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος, στο όνομα της κρατικής – καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία σε «περιόδους κρίσης» εμφανίζεται ως υπόθεση εθνικού συμφέροντος. Μια αναδιάρθρωση με χαρακτηριστικά γενικευμένης επιχείρησης εκποίησης δημόσιων φυσικών πόρων και εκτάσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο που πραγματοποιείται από το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και εξελίσσεται παράλληλα με τον εκσυγχρονισμό του νομικού πλαισίου. Όπως ο νόμος του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών “Fast Track” και εκατοντάδες άλλα νομοσχέδια και υπουργικές αποφάσεις, ώστε να αρθούν οποιεσδήποτε θεσμικές δεσμεύσεις υπήρχαν μέχρι σήμερα στην εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως η προστασία της δασικής έκτασης, ο δημόσιος χαρακτήρας του αιγιαλού, η υποχρέωση κατάθεσης περιβαλλο-ντικών μελετών στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα κ.ά. Continue reading →